Ein glas HELLER Freude

Vrijdagavond na mijn verhaal getypt te hebben sms ik Tobias, wat is de bedoeling? Ze lopen net de stad in. Even een biertje pakken bij Mr. Jones. Oke, ik ga ook die kant op aan. In Mr. Jones zitten al veel klasgenoten. Het is overigens ook heel druk in de stad want er is een open air boxing gala. Tobias zit mooi wat te drinken met een duitse studente die in Nederland studeert. Na een paar glazen Tequila, Jägermeister en een of ander Schnapps-goedje tovert ze haar autosleutels uit haar broekzak. Laat ik die hier maar laten staan zegt ze tegen Tobias. Zijn ogen rollen er bijna uit haha.
Na een tijdje geven de heren aan dat ze het niet meer zo best aankunnen, ik ben eigenlijk topfit. Dat is ook niet vreemd want ik heb smiddags een powernapje gehad. Nadat hun aangeven dat ze wegwillen en ik zeg dat ik nog wel even blijf bij de rest krijg ik de wind van voren haha. Volgens Gerard slaap ik nog meer dan hun luie waakhond (ook wel watchdog en wachthund genoemd). Tevens voegen ze er aan toe dat Oaln Adriaan de acrobaat er niets bij is. Ik moest volgens hun maar in Spanje gaan werken want zonder Siesta zou ik het vast niet trekken. Na dit salvo van commentaar waar ik natuurlijk wel om kan lachen en het eigenlijk wel mee eens ben bestel ik samen met Herman nog “ein glas HELLER Freude” dat is namelijk de tekst die op de bierglazen pronkt bij Mr. Jones. Gerard, Marnick en Tobias verlaten de tent. Mijn powernap heeft dus toch wel gewerkt anders was ik er nu ook niet meer geweest. Na een tijdje belt Marnick Herman op, hij staat buiten nog op hem te wachten dus Herman is ook vertrokken. Ik sta hier nog met een groep buitenlandse en nederlandse studenten. We vermaken ons nog prima en zoals altijd wordt het weer gezellig en laat. Tegen half 3 vertrek ik ook maar eens naar huis. Bij het uitlopen van de kroeg zitten er voorin de kroeg nog meer studenten. We moeten maar eens een vaste plek krijgen hier.
Zaterdag: We zijn vrij. Tegen 11 uur is iedereen er wel uit. We hebben geen brood in huis dus we zitten een beetje lam achter een bakkie koffie. De heren lezen een beetje de Truckstar. Volgens mij heeft Tobias wel 10 seizoenen van die boeken meegenomen haha. Om een beetje op het niveau van de heren te komen pak ik ook maar eens zo´n tijdschrift. Veel verder dan plaatjes kijken kom ik niet. Tegen half 2 vertrekken we met elkaar naar school. Beetje emails checken. Gerard heeft wederom een email van Yui, onze Japanse vriendin. Wat er allemaal in die email staat is te veel om op te noemen maar Tobias en ik concluderen dat er een verscholen huwelijksaanzoek in verwerkt zit. We komen niet meer bij. Gerard weet niet geheel wat hij er mee aan moet. Reactie blijft dus toch maar even uit. Maar we sluiten niet uit dat een tripje naar Zurich, waar ze studeert, de komende periode op de agenda kan verschijnen. Hierna vertrekken Tobias en ik want we gaan met een mannetje of 10 lekker een potje voetballen. De waarheid is hard wordt wel een gezegt maar we worden beide deze middag geconfronteerd met een barre slechte conditie. En als je een tijdje geen bal raakt zijn de eerste paar ballen die je raakt geen zuivere koffie. Ongekend wat loop ik te klungelen. We moeten dus aan de bak hier. Na een uurtje voetballen gaan we over op penalty schieten. Ook dat moet je onderhouden blijkt wel. Helemaal op het eind nog een beetje in een groepje hooghouden. Dat gaat nog prima. Daarna gaan Tobias en ik lopen ouwehoeren. Alla Ruud Haverkort schieten we de bal hoog de lucht in en schreeuwen een beetje. Iedereen staat telkens, tot ons plezier, met de handen boven het hoofd. Ook halen we de actie uit door de schreeuwen Pas auf!!! Zonder dat er maar een bal in de buurt is. We komen zelf niet meer bij en de rest verklaard ons aardig voor gek. Ja sorry, kunnen wij het helpen dat we uit Nederland komen....
We gaan op huis aan, douchen even, luisteren mooi relaxt een beetje muziek en daarna eten. Na het eten vertrekken we tegen 9 uur de stad in. We gaan het vanavond niet laat maken is de afspraak. Morgen moeten we weer om 10 uur in de bus zitten bij school dus dan kunnen we beter niet slecht zijn. Nou na een half uurtje geeft Tobias al aan, volgens mij kon deze avond wel eens compleet uit de klauw lopen en zo geschiede het. Wat een chaos wordt het. Net zo verschrikkelijk gelachen. We zitten met een niet te grote groep gezellig rondom een tafeltje. We zijn op dat moment alleen met heren en het gaat er enorm onbenullig vanaf. Volgende week zaterdag is er een erotiekbeurs in Lustenau. Wat een chaos, we willen opblaaspoppen kopen en weet ik veel wat voor ideeen er nog meer zijn. Ondertussen komen er veel meer klasgenoten van ons de kroeg binnen. Ook de duitse dames schuiven bij ons aan. Het niveau van onze conversatie daarentegen veranderd niet. De dames kijken hun ogen uit. Nadat wij vertellen dat we zaterdag naar een erotikmesse gaan zegt Manuela dat ze mee wil. Wij raden het haar af en later verbieden we het haar zelfs. Maar ze staat erop dat ze mee wil. Hier gaat ze spijt van krijgen lachen wij. De barman waardeerd onze gezelligheid wel en in de kroeg waar je best veel betaald voor je drankje krijgen we dan toch werkelijk een rondje. Allemaal een shotje Bacardi Razz. Heerlijk spul, ik ken het nog uit Kroatie. Marcus, ja alweer een Marcus, we hebben er een stuk of 5 ofzo haha. Maargoed, Marcus komt op de preekstoel te zitten. Hij verteld en verteld, het ene verhaal is nog gekker dan het andere. We komen niet meer bij en hebben adem te kort. Hij is desperite maar hij durft nog geen vrouw te versieren want zijn vriendin waar hij 4 jaar verkering mee heeft komt binnenkort langs. Daarna gaat het zeker mis verteld hij ons. Daarna verteld hij ons over zijn ervaring met Viagra. Werkelijk het niveau daalt tot in de min maar we blijven maar lachen. Ondertussen komen er steeds van die vrijgezellenfeesten binnen. Bij de eerste moeten we een condoom kopen. Ik blaas hem op en gooi hem in de groep. Chaos! Daarna komt er een groep binnen die we iets moeten geven. Ik heb niets maar Tobias levert zijn condoom weer in. De groep wordt kleiner want het begint laat te worden. Alleen Tobias en ik zijn er feitelijk nog maar, maarja zoals we bij de smoezen eens als spreuk hadden: Wij doen het licht uit, feesten we nog mooi een tijdje verder. Weer een vrijgezellengroep, voor ik het door heb wordt het labeltje uit mijn boxershort geknipt. Wat gebeurt hier allemaal joh? De barman lacht zich beroerd en probeerd zelfs mijn broek uit te trekken. Laten we dat maar niet doen. We doen al veel gekker dan normaal merken we allemaal maar laten niet nog gekker gaan doen. We leven hier wel met het motto, over 4 maand zijn we toch pleitte dus wie doet me wat haha. Of dit altijd tot verstandige keuzes leidt valt te bezien. Nadat we de schade eens opgenomen hebben en rondkijken naar bekenden, die er allang niet meer zijn vertrekken Tobias en ik ook maar.
Zondag: Ik ben opmerkelijk fit, ik ben zelfs al wakker voor dat mijn wekker gaat. Ik blijf nog even liggen en hoor dat Tobias er ook uit gaat. De WC gaat een paar keer en dan hoor ik allemaal geboen op de vloer. Wat is hier loos joh? Heb je lopen kotsen ofzo? Nadat Tobias wel 10 keer heeft gezegt: GOH JOH! (we moeten echt een uitsprakenmuur maken ofzoiets) blijkt dat hij vannacht met hondestront onder zijn schoenen het huis is binnen gelopen. Hij is net zo kwaad op zichzelf. Er gaat bijna een hele bus AJAX allesreiniger door voordat hij stopt met schoonmaken. Hij is dus boos maar heeft ook nog eens een kater. Gerard en ik aanschouwen het werk dat hij verricht. Uiteraard met een glimlach op het gezicht want iedere keer dat hij er langs kwam lopen zei hij wel weer: Goh joh, ik kan deze chaos even niet helemaal aan. We fietsen, natuurlijk weer op het laatste moment, richting school. Bij het instappen van de bus gaat Tobias al achter het stuur zitten, dit tot hilariteit van de dames van het international office. We gaan met z´n 2en maar op de achterbank van de bus liggen en slapen het eerste gedeelte van de reis half. Tijdens een pauze concluderen we dat een busreis je niet echt veel goed doet. Na de pauze gaan we dan ook maar een beetje klappen en zingen, menig blik wordt naar ons geworpen en wederom verontschuldigen we ons, wij kunnen het niet helpen dat we Nederlanders zijn. Deze opmerking werkt zo machtig goed en wordt dan ook telkens als excuus geaccepteerd. Na een dik uur rijden komen we dan aan op de plek van bestemming. Het bregenzerwald, we lopen tussen de koeien een dik half uur berg op en berg af. Tobias, in Nederland een verwoed koeienfan concludeerd dat hij niet helemaal de Oostenrijkse koeientaal beheerst want luisteren willen deze beesten niet. Enorm melig lopen we tot we aankomen bij een meer ergens op een berg. De natuur is heel mooi waar we doorheen lopen en het meer is ook wel iets aparts zo tussen de bergen. Even rondkijken dus. Hier blijven we tot half 3 zegt Frau Wüstner. Wat? How do you have it than? Wat moeten we toch doen hier al die tijd? Er is een hotel met restaurant en cafe. Als het na 10 minuten dan ook nog eens begint te regenen kunnen we niet anders dan dat hotel in duiken. Met enkele Finnen en Duitsers gaan we op voor, nee vandaag geen drank, het is wel goed, we gaan op voor een koppie thee en een goulashsoeppie. Heerlijk! Helaas zijn de prijzen schrikbarend en aangezien ik de avond ervoor ook al zeer sociaal bezig was geweest, ik ben altijd zo gul als ik het gezellig vind, was er niet echt veel plaats meer voor iets anders. De volgende 2 uur doe ik dan ook maar met 1 glaasje 7-up. Dit tot afschuw van de ober die ons meerdere malen vraagt of we nog iets willen. Nein, danke! Wel zorgen we voor de nodige gezelligheid in dit oersaaie hotel want we gaan zo´n beetje op het zelfde niveau verder als de avond ervoor. Marcus tovert zo nog een paar sterke verhalen uit zijn hoge hoed. Het is gezellig maar of iedereen het zo waardeerd dat wij het gezellig hebben is de vraag. Eindelijk is het zo laat, half 3, we mogen terug! Op naar de bus waar we onze compleet zinloze en nutteloze verhalen voort zetten. Nooit geweten dat je zo lang over niets kon praten. We lachen enorm veel en volgens 1 van de Finnen verlangt dat het leven. De ander concludeerd dat dat dan mooi ons gezuip compenseert. Dat gezuip is na deze week van introductie en feesten dan ook wel afgelopen denken we. We moeten hier wel flink aan de bak. Eenmaal aangekomen in Dornbirn duikt iedereen het computerlokaal in. Onze school is 7 dagen per week, 24 uur per dag geopend dus we kunnen doen en laten wat we willen. Ik krijg een smsje van Tom dat Sportlust heeft gewonnen. Goed werk mannen! Daar zijn Tobias en ik blij om. ´s avonds kijken we een paar fims, eten goed en ik bel nog even met thuis. Het schuttersfeest was geslaagd en ik krijg de kosten van mijn telefoonrekening te horen. Die is de afgelopen maand flink uit de klauw gelopen. Ik heb nu ook een Oostenrijks nummer en ik zal af en toe mijn Nederlandse nummer nog wel bekijken maar ik ben daarop vanaf nu niet echt meer goed bereikbaar. Het is niet te betalen zo.
Maandag: Laatste vrije dag. Morgen begint de school werkelijk. Tegen half 11 sta ik op. Het lijkt nog rustig maar Gerard is ook alwel wakker. De geheime zender muziek schalt alweer uit zijn computer. Ik gooi een paar eitjes in de pan, we ontbijten en besluiten over te gaan op een grote schoonmaak. Tobias werkt af met de vuilnis, die overigens helemaal opgesplitst moet worden hier in Oostenrijk, ook draait hij een wasje en stofzuigt hij alle kamers. Ondertussen poets ik op mijn knieen de badkamer. Gerard loopt ook rond te mopperen haha. Hij wil ook wat doen maar hij krijgt ook niet echt de kans. Binnen een klein uurtje glimt het hele huis weer. Gerard voorziet Tobias nog wel van enkele goede adviezen als hij de wc schoonmaakt want Gerard is ooit eens professioneel wc cleaner geweest. Het maakt voor ons allemaal geen bal uit wie wat doet, de gene die zin heeft om wat te doen pakt het gewoon aan. We hebben geen regels. Dat is volgens ons de beste manier. Tegen 2 uur staan we bij school. We gaan voetballen en er is een hele grote groep. Mooi! Het is wel heel erg warm dus we komen mooi aan het zweten. Na een warming up, die ik mezelf toch maar even opleg want anders komt het nooit goed beginnen we een fanatieke partij. 7 tegen 7 en later 8 tegen 8. Hierbij moet vermeldt worden dat er veel supporters langs het veld zitten en aangezien alle kerels bijna voetballen zitten hier bijna alleen nog maar vrouwen. Beeld je daarbij in dat het heel mooi weer is en iedere man is gedreven zich te bewijzen haha. Tijdens de rust van ons potje voetballen voel ik me net een jochie in een snoepwinkel. Wat een moois allemaal zo met dit mooie weer. Ik kan bijna geen keuze maken haha. Het voetballen ging vandaag al stukken beter dan zaterdag en van spierpijn ook nog geen last dus misschien komen Tobias en ik wel topfit terug in Nederland haha. Ik sluit weer af want de heren hebben het eten zo klaar. Gegroet allen! Ik heb weer nieuwe foto´s geplaatst dus bekijk de fotosite allemaal ook even. http://www.mijnalbum.nl/Album=L7FH4TIS