Waar rook is, is niet altijd vuur!

Nadat ik maandag mijn verhaal had geplaatst stond, toen ik thuis kwam, het eten al op tafel. Mooi werk natuurlijk, net of je thuis bent, je kunt zo aanschuiven. Na het eten even afwassen, wasje draaien en een uurtje strijken. Daarna samen met Tobias een bakkie koffie / thee gedronken. Gerard was even bij Herman om zijn rooster voor de volgende dag te bespreken. Tobias en ik overleggen maar eens even hoe we naar huis gaan, jaja, we zijn er net goed en wel en deze heren spreken al over naar huis gaan. Zoals we nu verwachten gaan we een busje huren bij Europcar net over de grens met Duitsland hier en brengen we hem naar een Europcar vestiging vlak over de grens in Vroomshoop. Dan hoeven onze pa´s tenminste niet allemaal hier heen te kneuren want dat gaat ook knaken kosten natuurlijk. Na de koffie strijk ik nog even verder en gaan we aardig op tijd naar bed. Ongekend slecht geslapen, hoe dat komt weet ik niet maar ik zal de volgende nacht mijn raam maar even iets verder dicht doen, misschien helpt dat. De volgende morgen staan we allemaal op tijd op, ik sta als eerste op en ga direct onder de pomp. We hebben een lange dag voor de boeg.
We zijn mooi op tijd op school en het hoofd van onze afdeling, Wolfgang Kremser stelt ons voor aan een gastdocent uit Finland. Mikko Salminen, een logistiek leraar uit Jyvaskyla vertelt ons over International Culture and Business. Het wordt een hele gave les. Deze man weet waar hij over praat en weet het ook nog eens boeiend te brengen. Na de pauze, die zo´n 10 minuutjes duurt en die je in de gang voor je lokaal doorbrengt met een koppie koffie gaan we een rollenspel spelen. Ja, we lijken wel een groep kinderen maar we worden na dit rollenspel wel met de neus op de feiten gedrukt. Enkele studenten bij ons uit de klas moeten in het lokaal blijven en worden terwijl de rest wordt ingedeelt in 2 groepen en naar een ander lokaal gestuurd wordt geinstrueerd. Ze zijn experts in het bouwen van torens en gaan naar een stam ergens in verweggistan. Deze mensen in verweggistan, dat zijn wij dus in het andere lokaal, zijn helemaal weg van torens en willen deze graag bouwen. Als er een expert bij ons komt zijn wij dus heel enthousiast. Ook krijgen wij, zonder dat de experts het weten een opdracht mee. Wij zijn heel handtastelijk, begroeten elkaar met een kus op de schouder. Mannen mogen niet met mannen praten voor ze voorgesteld zijn door een vrouw. Tevens mogen mannen in het bijzijn van vrouwen niet met een potlood en lineaal werken en mogen vrouwen niet met papier en een schaar werken in het bijzijn van mannen. Ook zeggen we yes als wel yes bedoelen en we zeggen yes en knikken yes als we no bedoelen. Zo zijn er nog enkele regeltjes maar het is dus best verwarrend. 1 van de experts krijgt de gelegenheid om ons te observeren. 10 minuten mag hij bij ons in het lokaal. Niets vermoedend komt deze, in dit geval, oostenrijkse jongen, bij ons binnen lopen we bespringen hem bijna. Net zo lachen. Hij weet niet wat hem overkomt. De dames begroeten hem eerst, daarna stellen de dames ons voor en begroeten wij hem ook. Iedereen geeft hem schouderklopjes, kussen op de schouder en aaien over zijn bol. Deze jongen is voor er maar een paar seconden voorbij zijn ons lokaal weer verlaten. Natuurlijk laten wij hem niet zo maar gaan want hij moet ons leren torens bouwen. Als hij eindelijk de uitgang van het lokaal heeft gevonden schreeuwt hij nog naar ons: You are all completely crazy! Mikko Salminen komt lachend ons lokaal binnen lopen. Good job. De jongen heeft niets kunnen observeren want wij waren zo opdringerig dat zijn stress-grens binnen no-time bereikt was en hij alleen nog maar probeerde weg te komen. Hierna komt de hele groep experts binnen. Eerst kloten ze een beetje want wij vallen hun natuurlijk ook direct aan maar dat geouwehoer houden wij ook niet de hele tijd vol dus het wordt vanzelf rustiger in het lokaal. Ze beginnen uit te leggen wat de bedoeling is en al snel hebben ze door dat we alleen maar yes zeggen. Dat niet iedereen alles mag doen maar wie dan wat mag doen weten ze ook niet. Dus lossen ze het op door te vragen wie, wil dit doen, wie wil dat doen etc. Het duurt heel lang voor ze ons iets heel makkelijks hebben laten doen. Ook krijgen ze door dat wanneer ze ons een handreiking doen. Dit betekende voor ons, ga even weg als je wil. Dat ze ons weg konden krijgen door het aan reiken van een hand. Nadat dit spel in totaal een uurtje heeft geduurt gaan we terug naar het lokaal. We analyseren alles en komen tot mooie oplossingen waar ik niet verder op in zal gaan. Tussen de middag krijgen we een uurtje dus op de fiets naar huis, even een koppie soep eten. Daarna gaan we weer naar school en zitten we daar tot 16.15 uur. We praten over hoe cultuur ontstaat, waar je wel en niets over kan spreken en dat je een beetje kennis van de geschiedenis altijd makkelijk is want dan kun je ook al snel inschatten hoe mensen denken en hoe je ze kan benaderen. Tegen kwart over 4 mogen we dan naar huis. Het valt nog mee maar voor de eerste dag was het best lang. Al was de stof zeer interessant en heb ik me geen moment verveeld.
Na de les zit ik nog even op internet en daarna smeren we hem richting de winkel. Goedkoop wordt duurkoop want we kopen een paar worstjes, ja in Oostenrijk eten ze nu bijna alleen maar worst dus is er in de winkel ook bijna niets anders te krijgen. Ook halen we een kilo pasta en een pot saus. Ongekend joh, als we het klaar hebben gemaakt en beginnen te eten is het wel heel kaal. Ik bedenk er wel even iets bij. Pan weer op het vuur, blik gevulde tomatensoep er bij in en een halve fles ketchup en roeren maar. Oke, het is nog niet helemaal optimaal maar nu hebben we er tenminste een beetje vulling van de soep bij in zitten. Laten we in het vervolg maar weer gewoon een verantwoorde maaltijd proberen te produceren. Na het eten ga ik even op bed liggen want de geheime zender muziek schreeuwt weer uit de boxen. Ongekend wat een lawaai. Op bed hoor ik het nog steeds. Ik kan het even niet meer aan zoals we dat dan zeggen dus ik vlucht naar school. Op school zit een hele grote groep externals ook achter het internet. Gezellig! Radio 538 erbij aan dus ik hoor eindelijk even wat anders dan dat gejengel van de geheime zender. Op school bereid ik de les voor morgen ook even voor want dat was ons aangeraden. Er zijn meerdere cases dus een beetje inlezen kost uren. Ik probeer het voorbereiden af te werken met noteren van enkele feiten die in de tekst staan achteraf niet echt een goed idee maar dat merk ik de volgende dag pas. Tegen 11 uur ga ik naar huis, de heren slapen al, ik ga ook maar slapen, het is mooi geweest, morgen weer zo´n lange dag.
Woensdag: Op school aangekomen hebben we eerst een introductieles van onze business lerares van de school hier in Dornbirn. Ze komt uit het bedrijfsleven en heeft zelfs nog in Nederland bij KPNQwest gewerkt. Ze spreekt verduld nog een woordje Nederlands ook. Oppassen wat we zeggen dus. Ze maakt ook nog maar weer eens duidelijk dat de mensen die hier zijn om te feesten aan het verkeerde adres terecht zijn gekomen. Kolere, hebben wij dat haha. Na de pauze introduceert ze Michael Shovelin, een grote enorm zwetende ierse gastdocent. Als deze man begint te spreken lijkt het net of de tgv voorbij komt razen. Met 1 keer ademhalen in het uur lult hij ons werkelijk de oren van het hoofd. Tussen de middag gaan Tobias en ik even papier kopen bij de spar want wij hebben smiddags les met onze klas en moeten de case bij de hand hebben. Boven de spar zit een restaurant waar we nog snel even wat eten met z´n 2en en dan weer naar school. Heer Shovelin, nog net zo bezweet als voor de pauze gaat weer als een wilde te keer haha. In 1 uur tijd ramt hij er 5 presentaties door. Volgens mij is de enterknop van zijn laptop versleten nu haha. Maar deze manier van les volgen bevalt me wel. Mooi luisteren en af en toe een aantekening maken. Veel beter dan dat ze je een boek geven en zeggen, morgen toets, lees het hele boek maar door.
We krijgen een opdracht. Lees de case, Green Mountain Coffee, over 2 uur wil ik van jullie allemaal een presentatie en antwoorden op de vragen die zijn bijgevoegd. Groepen worden gemaakt. Ik zit met Tobias bij 2 dames in. 1 weet werkelijk niets van het geheel maar gelukkig weet de andere dame genoeg. Shovelin loopt langs de lokalen waar we aan het werk zijn. We moeten een tijdsplanning maken hoe we onze tijd gaan indelen. Op het schoolbord staat een half uurtje voor het inlezen, een half uurtje discussieren, een half uurtje vragen beantwoorden en een half uurtje presentatie voorbereiden. Oke, punt 1 ga ik al niet redden. In deze korte tijd kan ik die case nooit uitlezen. Ik lees veel te traag. Ik begin wel maar als ik Tobias zijn 3 blad al weg zie leggen en ik nog maar met bald 2 in de handen zit verander ik maar van tactiek. Ik ga de vragen bekijken. Oke, wat zijn we nodig? De strategie van Porter. De SWOT Analyse en nog enkele dingen meer. Ik teken deze beelden vast uit op papier voor onze presentatie. Inleestijd is voorbij. Discussieren. Die vindt dit, die vindt dat, en als ik alle argumenten hoor kan ik me natuurlijk ook gemakkelijk een mening creeren. Zo komen we gezamelijk aan de antwoorden van de vragen. Vullen deze in en maken een presentatie. We moeten helaas als laatste presenteren, wel hebben we op dat moment door dat onze antwoorden grotendeels goed zijn. De presentatie, ik zet een framewerk op, stel iedereen voor, na iedere flipover stel ik de nieuwe vraag en als ik het antwoord weet geef ik dat ook. Daarbij geef ik na mijn antwoord het woord aan iemand die me op dat moment nog aankijkt en die vult dan aan. We kunnen dan wel niet naar ons zelf kijken maar volgens mij waren we zeker niet de minste met onze presentatie. Achteraf blijkt dat we in ieder geval alle antwoorden goed hadden. Na de pauze moeten we nog een bedrijf opnoemen wat we goed vinden en 1 die we slecht vinden. Ook de redenen waarom we dat vinden moeten we aangeven. Daarna analyseren we de les, wat was goed, was kan beter en zijn we vrij. Zo, dat was even best hard werken, maar wel gaaf, positief punt vond ik dan ook dat we onder tijdsdruk moesten werken. Dat is natuurlijk fantastisch. Na de les staan we met de meeste studenten buiten het lokaal nog even na te praten. We duiken nog snel even het computerlokaal in en gaan dan richting huis, richting huis ja want we komen niet veel verder dan de foyer van de school. De bar is open en de dames van het international office zitten er ook. Tobias en ik gaan er maar even bijzitten. Na 3 alcoholvrije dagen en vanavond de puibcrawl in het verschiet mogen we best even een biertje drinken op het goede verloop van de eerste week want het is dan wel ondertussen half 6 geweest, we hebben wel weekend. Na het biertje en een gezellig sociaal babbeltje met onze begeleiders gaan we naar huis. Nog geen 20 meter van huis belt Gerard me. Ons telefoongesprek ging als volgt: Gerard!! Moi Don Han, waar ben je? Bijna thuis hoezo? Ja schiet dan maar even op want er komt overal rook vandaan. Ik hang op terwijl we de oprit opdraaien, zeg tegen Tobias, rennen want volgens mij heeft hij de boel in de fik staan. We smijten onze fiets van ons af en sprinten naar boven. Daar lijkt het allemaal nog mee te vallen. Gerard, die tot op heden met uitzondering van de afwas nog geen keukengerei in de handen heeft gehad heeft geprobeerd om alvast wat water aan de kook te brengen om onze spätzel te bereiden. Waarschijnlijk kon het kleine kookplaatje het niet helemaal aan om een enorme pan met water te verwarmen. Het kookplaatje was roodgloeiend, de pan knetterheet maar het water kookte nog niet. De warmte van het kookplaatje was overgeslagen op het gehele kookstel en deze verwarmde het houten aanrechtblad weer wat voor de nodige rook ontwikkeling zorgde. Gerard vermoed daarbij ook nog eens dat de gehele spouwmuur achter het aanrecht in de fik staat. Gerard had zelf de la onder het kookplaatje er al uit gehaald. Tobias probeert het kookplaatje met koud water een beetje te laten afkoelen. Nadat de rook opgetrokken is kunnen we er wel weer om lachen en krijgt Gerard het natuurlijk even te voorduren van ons. Als eerste besluiten we dat Gerard voor minimaal de eerste 4 maand maar vrijstelling van koken. Tobias voegt hem daarbij aan toe: Goh joh, wat een figuur ben je ook, het hele huis had wel kunnen affikken. Ik zeg hem dat wanneer hij gaat trouwen met Yui, we hem verplichten in een grote pan met water te zitten tijdens de bruiloft.
Gerard zegt later opgelucht: Waar rook is, is dus niet altijd vuur! Tobias begint nadat het formuis is afgekoeld maar met koken. Er is de rest van de avond niets meer aan de hand en we krijgen een prima verantwoorde maaltijd voorgeschoteld. We moeten daarna opschieten, douchen en aankleden want de uitgestelde pubcrawl van afgelopen vrijdag staat vanavond op het programma. Half 9 moeten we er zijn dus ik ga iets voor half 9 maar vast vooruit om te zeggen dat de rest er zo aan komt. We worden in groepen ingedeeld. We moeten een kleurtje pakken uit een zak en in dat team zit je dan. Tobias heeft al licht blauw dus ik graai een hand vol van die dingen uit de zak en gooi alle kaartjes terug, behalve de licht blauwe. Mooi dat is al geregeld. Juan zit ook bij ons in het team en daar blijft ons aantal op steken. Dat mag nooit! De rest hebben er allemaal een stuk of 8 in de groep zitten. Zo winnen we die spelletjes nooit haha. Juan scheurt zijn kaartje door de midden en geeft deze aan Jezus. Oke, we zijn met 4 nu gaan we het wel redden. De organisatie merkt nog op dat het nooit kan dat er 4 blauwen zijn want zoveel kaartjes waren er helemaal niet. Niet zeuren, wij beginnen. De naam? Domme vraag! TEQUILATEAM!! Er voegt zich nog een vreemd vrouwtje bij ons. Ze studeerd in Innsbrück en vindt het leuk om met externals om te gaan. Jaja, het zal wel, voor we de eerste hoek bij school om lopen zegt ze al dat ze mexicanen heel leuk vindt en de volgende bocht heeft Juan zijn kans al schoon gezien en slaat er maar even een arm om heen. Dit gaat mooi worden haha. Bij de verschillende kroegen moeten we verschillende spelletjes doen. Eerste kroeg drinken zonder handen. Voor iedere glas of shotje 1 punt. Voor halve liters 2 punten. We zijn maar met 5 waar anderen met 8 zijn dus gaan we voor een halve liter. Natuurlijk gevolgt door, jaja, een tequila, we moeten onze naam natuurlijk wel eer aan doen. Volgende kroeg, we moeten het aantal studenten per land en de hoofdstad van het land noemen. Na een behoorlijk lange lijst gemaakt te hebben komen we op Namibie. Onze man with a mission stond net bij ons dus we vragen hem wat de hoofdstad is en het wordt ons wel weer duidelijk dat hij echt op een missie is. I will tell you but first i want a kiss from the girl in your group. Helaas onze dame wil er niet aan meewerken. Volgende kroeg, limbodansen. We moeten veel te lang wachten want alle groepen zijn er tegelijk. Ik regel dat wel even. Hallo, wij kunnen het ons niet permiteren zo lang te wachten. Dit is onze eerste kroeg nog maar, op deze manier krijgen we nooit alle kroegen. Oke tequilateam gaat eerst, dan mag de rest haha Mooooy! Tequilateam verlaat op ludieke wijze weer de kroeg door gewoon enorm hard te schreeuwen: Tequilateam!!!! Volgende kroeg: De Lounche, we moeten een piramide bouwen van mensen. Oke, ook geen probleem. Volgende kroeg: Stuivertje in de asbak gooien met een stuiter op de bar. 3 kansen, lukt het niet kun je voor 1 punt een shotje wodka drinken. Raak je wel wat kun je voor een half punt nog een shortje wodka drinken. We halen met onze 5 mensen 14,5 punten in deze kroeg, jaja, hij gaat mooi.
Daarna terug naar de eerste kroeg, drinken zonder handen. Iedere groep is op dat idee gekomen want op deze manier kun je makkelijk punten pakken. Het is in Mr. Jones dus we vermaken ons er prima en eigenlijk al voor het eindfeest in de lounge begint gaat iedereen hier compleet uit zijn dak. Johanna onze finse stagiaire gaat helemaal los haha. Net zo lachen. Zingen, dansen en springen, niets gaat haar te gek.
Tegen 12 uur moeten we terug naar De Lounge waar het eindfeest is. Iedereen is mooi gek, sommigen zijn al zo lam dat ze liggen te slapen op een bank in het feestgedruis haha. Gerard houdt het tegen 1 uur voor gezien, een uurtje later volg ik hem terwijl Tobias niet van ophouden weet en de deur vanavond weer achter zich dicht trekt.
Donderdag: Tobias en ik zijn vrij maar Gerard heeft nog les. Tegen 10 uur moet hij beginnen. Tegen 11 uur rol ik bijna uit bed. Wat een knal. Wat was dat? Ik kijk uit mijn raam, zie niets, kijk in huis, zie niets. Tobias ook niet uit bed gerold? Nee, ook niet. Oke zal wel. Ik ga er weer in. Als ik dan even later sirene naar sirene hoor ga ik toch maar eens even beter kijken. Op het balkon van onze badkamer zie ik het dan. Bij het metaalverwerkingsbedrijf dat naast ons zit. Enkel een grasveld met enkele appelbomen scheidt onze grenzen. Heeft een explosie plaats gevonden. Het rookt enorm. Brandweer, politie en ziekenwagens staan er met hun zwaailichten. Ik maak Tobias, die nog steeds geen kick geeft maar eens even wakker. We aanschouwen het toneelspel maar razende reporter die ik ben kan ik het niet helemaal aan om op het balkon te blijven. Tobias kan het in tegengestelde wijze niet aan en kruipt er weer in haha. Ik pak de fiets en verken de buurt even. Wat is er aan de hand? Op dit moment zelfs nog geen idee van. Vanmiddag werkte het bedrijf gewoon weer. Het zal allemaal wel. Tussen de middag komen Gerard en Herman even wat bij ons drinken. Ze zijn nog druk op school. Ze hebben even een currywurstje gegeten bij Theo´s schnellimbiß die bij ons op de hoek zit. Ik vind het overigens best een prestatie dat ik er nog nooit ben geweest haha. Nadat de heren de keuken weer verlaten gaan Tobias en ik nog weer even plat. Maar na een tijdje belt moeders. Ze komen langs over 3 weken. Wordt ook hoog tijd want deze jongen is dan al bijna 2 maand zonder ouders en ik kan het bijna niet meer aan haha. Na het telefoontje ga ik maar eens even onder de pomp. Hierna begin ik op te ruimen want een chaos is het wel weer geworden. Gisteravond na het eten hadden we geen tijd meer om af te wassen dus er staat afwas van 2 ontbijten, 2 keer middag eten en een keer avond eten. Na dit allemaal weggewerkt te hebben ontwaakt Tobias ook tegen 4 uur. Ik voel me nu net Han zegt hij haha. Ja, een powernapje doet soms wonderen. Na de afwas gedaan te hebben ben ik eigenlijk nog niet helemaal klaar. Ik ga maar eens even strijken. Hups, alle spijkerbroeken even gestreken. Jullie begrijpen natuurlijk wel dat ik allemaal plaats om in een goed daglicht te komen bij mij moeder die trots op me zal zijn haha. Vanavond heeft Tobias nog even een verantwoorde maaltijd geproduceerd en heeft Gerard nog even de wasmachine aangezet. Zo houden wij ons huisje schoon en ons leven draaiend haha. Na het eten smeer ik hem maar naar school om weer even een beetje op de hoogte te komen van het nederlandse nieuws, bekenden te spreken op msn, foto´s te plaatsen want ja ik heb ook weer nieuwe foto´s en mijn verhaal te typen. Nou, het is weer een beste geworden haha. 5,5 pagina. Dat wordt weer laat naar bed vanavond Wendy haha. Mensen ik laat wel weer wat van me horen. Morgen voetballen en zaterdag naar de Erotiekmesse, waar Manuela overigens voor heeft bedankt op een behoorlijk zwakke manier haha. Ze zegt dat ze dacht dat wij het over een aerobicmesse hadden. Nouja, ik weet niet of je daar ook zoveel lol aan kunt beleven maar goed. Jullie horen het allemaal wel weer!
Gegroet!