Zoals het klokje thuis tikt, tikt het niet meer.

Onze klok is kapot, mogen jullie raden hoe dat is gekomen. In de loop van het verhaal komen jullie vanzelf tot de oplossing. Had je het goed gegokt meld het dan even als reactie, kijken of jullie na alle verhalen ons ondertussen een beetje kennen. Deze week is weer als volgt verlopen. Vrijdag, na het plaatsen van mijn verhaal ga ik naar huis en daar aangekomen slaapt iedereen al. Nou ja, slapen, ik kan de slaap weer eens niet vatten maar deze keer ben ik niet de enige. Ik hoor Gerard om half 3 en om 4 uur nog even een afvaartje doen haha. De volgende morgen vertrekken de heren om 8 uur alweer richting een single en platenmarkt. Tobias kan maar geen genoeg krijgen van de handel in singltjes. Ik vertrek tegen 10 uur naar school. Ik moet met Petra aan het business plan werken. Het begint al goed, Petra komt “slechts” 1 uur te laat. Het scheelt wel dat we later de dag behoorlijk opschieten. De single handelaars komen even later ook wel op school. Ze vertrekken niet veel later ook wel weer, ik blijf tot 4 uur door werken want er worden spijkers met koppen geslagen. Hierna fiets ik naar huis waar de heren al klaar staan om naar Herman en Marnick te fietsen. Gerard gaat weer de wereldberoemde Mc Varenkamp maken. We hebben savonds feest dus moeten we even een bodempje leggen en zoals Jiskefet dat zo mooi zegt: “Een bodem in de maag, maar dan wel laag op laag”. Hierna wassen we af, ja dat is vermeldings waardig want de heren Elling en Kilsdonk hebben de vaat van de afgelopen 5 jaar laten staan ofzo haha. Wat een chaos. Maargoed, als we deze dan eindelijk weggewerkt hebben smeren we hem naar huis om ons klaar te maken voor de verjaardag van Mr. John’s. Mr. John’s bestaat 12 jaar en dat heeft voor ons als voordeel dat we met 12 euro entree de hele avond gratis kunnen drinken. Om 18.00 uur zou de kroeg open zijn en wij waren er dan ook netjes al om 19.00 uur. Op zulke momenten mag je natuurlijk niet te laat komen. We hadden het er thuis al over dat we vanavond niet op mooie vrouwen hoeven te rekenen want die komen vast niet naar zulke tankfeestjes maar bij binnenkomst blijkt niets minder waar haha. Tegen alle verwachtingen in lopen er voor het eerst mooie vrouwen bij Mr. John’s. Van alle internationale studenten is alleen Marcus de Fin er nog maar, maar die kun je ook niet voor zijn wat drinken betreft. Als wij er een tijdje zijn komen er meer internationale studenten binnen. En zoals wij al verwacht hadden loopt het met deze mensen compleet verkeerd af. 1 bardame staat een spaanse klasgenote en een belgische klasgenoot van ons de hele tijd te voorzien van Tequilla en Wodka. Deze worden na het neerzetten op de bar direct verorberd. Gevolg, de dame ligt binnen een uur, nadat ze Gerard nog even een flinke kus heeft gegeven, buiten te kotsen. De belg gaat maar mee. Wij pakken het slimmer aan, want wil je van zo’n avond genieten moet je het de eerste paar uur maar gewoon bij een biertje houden en zo doen wij het dan ook maar. We staan op een prachtige plek in het cafe en we zien mensen gaan en komen en weer gaan haha. Marcus de Fin is helemaal in vorm vanavond, hij loopt een beetje te schreeuwen in het fins en later ook in het nederlands. Het is echt een superfeest. Gerard gaat tegen 12 uur weer met de “Elling en Kilsdonk escape” naar huis. Dit keer overigens zonder Kilsdonk want die loopt een tijdje later nog wel rond te stappen. Eventjes later komt de Hatlerstrasse ook nog aan. Deze hadden al een klein feestje gehad aan de Hatlerstrasse. De internationale studentes blijken wel veel vertrouwen in me te hebben want ook deze avond zijn er weer 2 dames die hun hart compleet uitstorten bij mij. Wat ik altijd met die info moet weet ik ook nog niet maar na een droevig familie verhaal wordt er nog wel even gemeld dat ze weer vrijgezel is haha. Als we tegen 2 uur te horen krijgen dat de bar gaat sluiten omdat de drank op is gaan we met een goed en voldaan gevoel naar de uitgang. Bij de uitgang staat de eigenaar wel. Heey John gefeliciteerd kerel! Haha hij kon het wel waarderen. Buiten aangekomen stikt het van de politie. We besluiten dan ook maar de band snel te verlaten. Aangezien Tobias en ik na een gezellig feestje vaak nogal hongerig zijn gaan we even naar Treff en insiders weten dat de kebabtent in het centrum is. Even een fijn kebabje eten en we zijn niet de enigen die op dat idee zijn gekomen. Ook Jezus, die ook altijd honger heeft, zit er met een kameraad van hem. Hierna gaan we naar huis. Thuis haal ik zelfs de wasmachine nog even leeg maar daarna ga ik dan toch ook maar slapen. De volgende morgen zijn we alweer om 11 uur paraat. Zoals de meeste morgens na een feestje komen we bij elkaar in Gerards kamer en dan wordt altijd toch maar even gevraagd aan Gerard waar zijn dame van de afgelopen avond gebleven is. Ja, uhmmm, ja, weet ik niet, niet hier in ieder geval. Natuurlijk volgt dan ook de vraag. Waar is jullie vrouwtje dan? En onze antwoorden varieren dan altijd van, oooh, die ligt nog haar roes uit te slapen tot, ik bakte er vanacht helemaal niets van, ze is na een half uurtje alweer kwaad weggegaan. Hier kunnen we altijd zelf wel weer zo om lachen dat de toon alweer gezet is voor een nieuw dagje Dornbirn. Tobias gaat hierna met de Finnen naar een kroeg / brouwerij om voetbal te kijken. Gerard gaat naar school en ik later ook maar. Op school is het een beste chaos haha. Net zoveel mensen met een verschrikkelijke kater en ik ben fitter dan ooit te voor, net zoals Tobias en Gerard overigens. Maar als we dan toch weer op school zijn gaan we toch maar weer met het vervloekte business plan bezig. Wat een chaos is dat. Het is een hele vervelende opdracht. Netter kan ik het ook niet zeggen. Ik zie het echt niet in die opdracht zitten. Savonds kook ik even een snelle maar verantwoorde maaltijd om daarna maar weer naar school te gaan. Dit keer niet om met het business plan bezig te gaan maar gewoon fijn te niksen. De heren die volgen ook al snel. We zitten tot 12 uur op school. Thuis kijken we nog even wat tv en om half 2 gaat het licht uit aan de beckenhag. Maandag: Tobias moet om 11 uur op school zijn, Gerard en ik gaan iets later. We werken weer aan ons business plan. Wel allemaal apart want we zijn straks concurrenten van elkaar. Toch beginnen de groepen steeds meer te overleggen en informatie bij elkaar in te winnen want er zijn gewoon te veel onduidelijkheden. Op dit moment zie ik het nog helemaal niet goed komen met onze groep. Dat doet mij er ook toe besluiten om gewoon naar Dhr. Kremser te gaan en om meer info te vragen want we gaan er zo echt niet uitkomen. Na een goed en net gesprek waarin hij de tijd neemt voor mijn vraag en mening over de cursus besluit hij een mailtje rond te sturen naar alle groepen met een aanwijzing. We werken nog tot 5 uur, gaan boodschappen doen, koken, eten, wassen af en gaan weer naar school maar deze avond wordt besteed aan ontspanning. We hangen een beetje op internet en fietsen om 12 uur naar huis. Op onze weg naar huis overkomt ons weer iets vreemds. We staan bij een stoplicht en als het stoplicht op groen springt nadert er ons een toeterende scooter van achteren. Wij kijken een beetje vreemd want we kennen niemand met een scooter. Deze kerel schreeuwt en gebaart van alles waar we niets van verstaan noch begrijpen. Hij passeert ons en slipt vlak voor ons. Schreeuwt en gaat te keer. We fietsen maar gewoon, verbaast verder. Gerard vermoet zelfs dat hij met een wapen loopt te zwaaien. Maar nu moet ik u wel vertellen dat Gerard soms behoorlijk ernstige films kijkt, zo kent hij alle series van Jackie Chen haha. Thuis blijven we niet zo lang meer wakker, we staan tanden te poetsen en Gerard molt ondertussen de klok door er tegen aan te lopen. De klok valt uit elkaar en de prullebak die er onder staat is ook aan barrels haha. Dinsdag: Tegen 10 uur staan we met z’n 3en alweer in de winkel te kijken. We moeten boodschappen halen want we hebben bijna niets meer in huis. Om 11 uur zitten we op school. Hier zitten we tot 8 uur. We zijn bezig met het business plan. Bestellen een busje voor de terugreis op de 22e december en hebben Duits. Tijdens Duits doen we een bijzondere ontdekking waar nog niet iedereen van overtuigt is. Johanna lijkt zwanger. Dit zou de puzzelstukjes op zijn plaats doen vallen want de mensen van het international office doen altijd al een beetje vreemd over de reden waarom Johanna hier werkt. Ze was blijven hangen na een half jaar als International Student maar waarom wouden ze niet zeggen. Wij vermoeden dat ze een vriend had maar nu begint haar buik toch in eens ernstige ronde vormen aan te nemen. We weten het niet zeker en durven het natuurlijk niet te vragen want stel dat het niet zo is haha. Tijdens Duits gaat het er weer ongekend LOMP aan toe haha. We praten bijna geen Duits meer. Petra houdt haar presentatie over Slowakije. Op het eind moeten we Slowaaks leren praten haha. Han, vertaal jij dat maar eens van het Duits naar het Slowaaks. Tuurlijk, Han is het haasje weer. Maar nu dat we in de klas antwoorden moeten geven is dat het startsignaal van allerlei lompe opmerkingen in je eigen taal. Alle nederlands schutting woorden komen weer voorbij haha. Niemand die het door heeft, dat is nog het mooiste. Als Frau Feuerstein dan ook nog een Pepijn, Marnick noemt. Is het hek van de dam. Ze draaide jullie namen om was de conclusie die we trokken. Waarna wij alleen de klinkers in de naam van Pepijn om gingen draaien. U kunt de rest zelf invullen haha. Tegen 8 uur gaan we naar huis waar we tegen 9 uur weer aan een verantwoorde maaltijd beginnen. We kijken wat tv en gaan tegen half 1 plat. Woensdag: Wederom op tijd op school. Business Plan as ussual. Op school is 1 dame uit onze groep niet aanwezig. Deze Oostenrijkse trol met stuk staaldraad door haar kin vertraagd ons proces altijd enorm en dat wordt nog wel weer even bevestigd op de dag dat ze niet aanwezig is. We schieten enorm op. Ik krijg spontaan vertrouwen in ons eigen plan. Tussendoor hebben we nog les van de Zweedse leraar waar we de vorige course ook les van hadden. Deze Anders Parment mocht ik in de vorige course niet echt. De vorige course was wel goed geregeld maar deze course is een chaos. Hij heeft dit door en besluit ons aan het werk te zetten aan ons eigen plan. Ga maar werken, als er vragen zijn, ik zit hier. Tussen de middag eten we op school. We zitten tot 5 uur op school en gaan daarna naar huis. Thuis eten we voor de zoveelste keer weer een 2e warme maaltijd op 1 dag. Niet gek dat je er welvarend uit gaat zien haha. Nadat Gerard de klok had gesloopt die overigens wel weer loopt alleen zonder glasplaatje sloot hij nu het ophangsysteem van een schilderijtje ter grote van een postzegel. Wat doet deze Marinier uit het Noorden? Hij slaat een 5 duimer, nee wat zeg ik, het was meer een muuranker in de muur om deze postzegel weer op te hangen haha. Als hij dan ook nog zegt dat het huis uit elkaar aan het vallen is trekken Tobias en ik de conclusie dat het eerder verwoord kan worden dat Gerard ons huis aan het slopen is. Savonds maken we ons gebruikelijke ritje richting school weer. Ook deze avond wordt grotendeels gebruikt om te ontspannen. Eigenlijk is de enige reden dat het op school tenminste warm is haha. We blijven tot 12 uur en kijken daarna thuis nog wat tv. Als we gaan slapen smeren Tobias en ik nog wat tandpasta aan Gerards klink. Hij moet het ook wel altijd lijden bij deze 2 twentenaren. De volgende morgen moet Gerard namelijk om 8 uur beginnen en wij pas om 9 uur dus hij is weg als wij er uit gaan als het goed is. We hebben allebei uit voorzorg onze kamerdeur maar even opslot gedraait. Als ik de volgende morgen rond kwart voor 8 wakker wordt is Gerard nog niet weg. Als het rustiger wordt in het huis vermoed ik dat hij weg is en de kust veilig is. Niets is minder waar. Gerard zit nog niets vermoedend in zijn kamer zijn veters te strikken. Morguh Gerard. Morguh Don Han. Hoe is ie? Ja goed. Ik snap er niets van. Moet je nog in de badkamer? Anders ga ik nu douchen. Ja is goed, ga maar. Net als ik niets vermoedend onder de douche sta zwaait de douchedeur open. Deze kan namelijk niet op slot. Ik kijk voorzichtig om het douchegordijn heen en zie Gerard. Moi, wat doe jij dan? Ja jullie hebben tandpasta aan mijn klink gesmeerd. Hij had de klink aan de buitenkant van zijn slaapkamer nog helemaal niet aangeraakt tot hij weg wou gaan en in eens in de tandpasta greep haha. Hij laat de douchedeur open staan. En even later krijg ik een pan vol koud water over me heen. Ook probeert hij bij Tobias de kamer binnen te vallen maar die had de deur nog op slot haha. Op school zijn we de hele dag weer bezig met het business plan. Ook hebben we les van Parment. Deze grapjas loopt een beetje te dollen met de klas. Hij noemt mij Marcus maar ik leg uit dat ik Han ben. Ohw van vliegveld Frankfurt-Hahn. Ja dat grapje maakte je de vorige keer ook al, je schrijft het anders maar het grapje blijft grappig hoor. We eten tussen de middag maar weer op school waar we deze week zo’n beetje leven. We zijn de hele dag dan ook bezig met ons business plan. Ik maak een presentatie en savonds moeten de eerste 3 groepen al presenteren. Dit doet ons alle moed in de schoenen zakken. Alle 3 groepen, waar minstens 1 hele goede groep bij zat zijn compleet afgebrand. Dat beloofd wat voor morgen. Tegen etenstijd gaan Gerard, Herman en ik naar de Italiaan naast bij school. Als we naar buiten lopen staat er een kerstboom op ons schoolplein. Er staat een kraampje met Gluhwein bij en er is kerstmuziek te horen. Eerst maar een glaasje Gluhwein dan. Hierna dus op naar de pizzaria. We eten een pizzaatje en ik besluit hierna terug naar school te gaan want ik vertrouw het toch nog niet helemaal voor de volgende dag. Dit is onze redding geweest. Ik kom op school en onze oostenrijkse vriendin heeft even een aangepaste versie gestuurd van de presentatie. De chaos was niet meer te overzien. Ik herstel de “aanpassingen” en stuur rond dat er nu niets meer aan mag gebeuren omdat we anders de volgende dag weer voor verrassingen komen te staan. Thuis kijken we nog even tv en gaan weer plat tegen een uurtje of 12. Vrijdag: Ook wel D-Day, wat het business plan betreft. Tobias moet om 8 uur al presenteren. Ik om 9 uur. Toch besluit ik met Tobias mee te gaan, op tijd naar school. Stel dat er nog weer iemand de boel heeft lopen verknallen. Ik had snachts nog een sms gekregen van Petra dat ik haar moest bellen de volgende morgen omdat ze bang was dat ze zich zou verslapen. Hoezo je verantwoording verschuiven, maar ik bel de volgende morgen toch maar even. Tobias en ik vertrekken op tijd en zitten om kwart voor 8 al op school. In Emmen is op dat tijdstip de school nog niet eens geopend. We passen de laatste wijzigingen aan en zijn klaar voor onze presentatie. Tobias zijn groep komt uit het lokaal en moet het aanpassen. Ook niet gehaald dus. Balen! Daarna komt de groep van Roderick, Marnick, Marta en nog 2 Oostenrijkse kerels. Deze hebben het werkelijk tot in de puntjes uitgewerkt. Een negatief scenario, een positief scenario en een verwacht scenario. Ook hebben ze een tv-reclamespotje gemaakt. Deze groep haalt het dan ook. Niets dan lof daarvoor. Dit geeft ons vlak voor we naar binnen gaan toch nog even een beetje zelfvertrouwen. Het kan dus toch. We beginnen dan ook enthousiast en de reacties van de bank zijn positief. Alles ziet er goed uit, ondanks dat Mevrouw Chen nog even een paar domme vragen stelt waar Daniel prima mee afwerkt door te zeggen, dit komt verderop in de presentatie ter sprake, we gaan verder. Het gaat prima, de 3 koppige bank met naast mevrouw Chen ook Meneer Kremser en de Zweedse leraar Parment bladeren als wilde dieren door ons business plan heen. Daarna het marketing verslag. Ook daar niet veel op aan te merken. Dan het financiele plaatje en daar gaan we de mist in. We hebben de markt onderschat. De markt is groter. Het marktaandeel en de marktgroei zijn allemaal perfect alleen toegepast op verkeerde cijfers. Ook hebben we een lening opgenomen in de 3 periode om ons productiematerieel uit te breiden en omdat we tot op dat moment nog geen winst hebben gedraaid krijgen we die lening niet zegt de bank. Gevolg bankrupt na de 2e periode. Dat zou het gevolg zijn wanneer we nu de simulatie zouden spelen. We moeten het dus aanpassen. Gelukkig hoeven we het niet op nieuw te presenteren en ook het business plan hoeft niet opnieuw gemaakt te worden. We moeten alleen nog de cijfers aanpassen en dit a.s. woensdag inleveren. Na de presentatie ben ik, ondanks het tegenvallende resultaat enthousiaster dan ervoor. We hebben het helemaal niet slecht gedaan. We hoeven bijna niets aan te passen alleen heeft het kleine foutje wat we gemaakt hebben enorme gevolgen. Terwijl iedereen een beetje teleurgesteld het pand verlaat ga ik er nog maar eens even goed voor zitten. Het doel is nu in zicht dus nu wil ik het halen ook. Ik bereken de optimalisering van de productie en pas deze aan. Ik ben mooi aan het werk tot ik telefoon krijg van Marta. Ze wil samen met Roderick koffie komen drinken. Ik ben met een uurtje wel thuis. Dit wordt iets later nog weer aangepast tot iets meer dan een uur maar dan is het ook wel mooi geweest. Thuis drinken we een koppie koffie op het balkon want het is mooi weer. Daarna gaat, omdat er reden toe is, het is immers weekend, het eerste flesje bier open. We slingeren de dvd van Jiskefet in de computer van Tobias en kijken de duitse versie van Debiteuren Crediteuren, ook wel Debitoren Creditoren genoemd. Deze begrijpt Marta tenmiste ook. Na een tijdje komt Tobias ook wel thuis. Hij moest zijn business plan ook aanpassen maar zijn kameraden komen dit weekend dus hij was dit weekend niet beschikbaar voor zijn groep en heeft daarom alles netjes overgedragen aan zijn groepsgenoten die hier geen probleem mee hadden omdat hij immers meer dan genoeg had gedaan voor zijn team. We spreken af te gaan eten bij Bethlehem want een goede bodem is gevraagd vanavond. Tegen half 7, na even 40 minuutjes plat te hebben gelegen gaan Gerard en ik dan ook richting Betlehem. Als we vertrekken komen er net 2 auto’s vol met Vjennekloeten aan. De vriezenveense delegatie is gearriveerd. Gerard en ik hadden ze even een flesje bier met enkele stukkies worst klaar gezet als ontvangst want zo’n lange rit maakt een mens dorstig. Wij vertrekken naar Betlehem, pikken onderweg Roderick en Marta nog op en zien bij Betlehem Herman, Marnick, Marcus en Bernhard al zitten. We gooien er allemaal even een snitzeltje tegen aan. Wederom verlies ik het gevecht met deze keer een kleine snitzel. We nemen op aanraden van de Oostenrijkers Marcus en Bernard het advies een schnaps te drinken. Dat is goed na het eten. Zo gezegt, zo gedaan. Hierna smeren we hem naar het feest in de kroeg dat georganiseerd is door het international office. Als we vertrekken komt Tobias net binnen met zijn kameraden. Bastiaan doet de bestelling wel even voor deze 6 personen. Was möchten sie? Snitzel und bier maakt Bastiaan de gastvrouw duidelijk. Wij zitten even later in de kelder van een niet echt gezellig kroegje maar het wordt wel lachen als Sinterklaas binnenkomt. Sinterklaas heeft een verdacht Iers accent, het is dan ook Sean. Iedereen wordt er even doorgehaald en daarna krijg je een stukkie chocola. Dan nu: Gerard, Tobias en Han. Tobias is er niet want die is met zijn maten op pad. Sinterklaas begint: The Dutch Crew. Het kwam er op neer dat sinds ons er anders tegen Nederlanders aangekeken wordt. Het woord LOMP kwam er ook weer in voor, maar het kan best zijn dat Sinterklaas dat zelf even heeft verzonnen. Ook werd de door ons geintroduceerd Lustenau studente Natasha nog genoemd. Ook had volgens Sinterklaas de burgemeester contact opgenomen met het international office. De Beckenhag zou vanaf nu omgetoverd worden tot het Red Light District van Dornbirn. Daarna werd Han, die hier eigenlijk helemaal niet bestaat er persoonlijk nog even doorgehaald. Met de opmerking: Cornelis Johannes Hermannus, een naam maakt een mens niet slecht maar een mens kan de naam wel slecht maken werd het gedicht van Sinterklaas beeindigd en kregen we een stukkie chocola. Het viel dus allemaal nog wel mee. Er zijn anderen die er meer doorgehaald werden. Hierna kakt het feestje eigenlijk een beetje in. Het kan bijna ook niet anders want een week hard werken gaat een stel lamme studenten natuurlijk niet in de koude kleren zitten. We besluiten over te gaan tot actie. We jagen iedereen de kelder weer in en stellen voor om allemaal naar Steinebach te gaan. Ik deel met Roderick vouchers uit zodat iedereen een gratis drankje kan krijgen en ja het werkt! Stefan, die 1 euro per ingeleverde voucher met zijn nummer krijgt begint als taxi te vungeren en brengt ons allemaal gratis naar Steinebach maar vangt iedere rit natuurlijk wel 4 euro want hij heeft er weer 4 binnen geloodst. In Steinebach gaat het bestaande actieplan weer in werking. Roderick en ik gaan aan de wandel. Tobias arriveert tussendoor ook nog met zijn maten. Maar Roderick en ik lopen weer behoorlijk kansloos rond en doen gekker dan ooit te voor. Ik onder het motto: Ik kom hier toch nooit meer en Roderick waarschijnlijk met dezelfde gedachte al kan hij er de 30e december ook nog een keer heen als er een extra Steinebach is. Ook hebben we deze keer steun van Pepijn die voor entree al heeft besloten dat hij zichzelf bij minstens 3 vrouwen compleet voor lul wil gaan zetten. Haha, sluit je maar bij ons aan, wij doen niet anders. Het is werkelijk een topavond. Het gaat nergens over maar wij gedragen ons zo ongekend slecht dat we om ons zelf moeten lachen. De meeste “normale” mensen kijken ons ook aan, waar zijn jullie mee bezig. Boeie, wij hebben lol. De puf die er tijdens het feestje van school uit was gelopen is wedergekeerd bij entree van Steinebach. We gaan helemaal los en aan energie geen gebrek. We besluiten de dames wijs te maken dat we profvoetballers zijn en ondanks mijn gegroeide lichaam worden we wel aardig geloofd. Helaas is er enige miscommunicatie onder de profvoetballers want de een verteld dat hij sozialarbeiter is en de ander weer dat hij profvoetballer is. Als we dan ook nog verkondigen dat we bij elkaar in de klas zitten is de geloofwaardigheid van de dames weer zoek. Het is ons weer gelukt hoor, de dames verlaten de zaal weer, wat een stel ongekende lompe lullen zijn we ook haha. Het gaat zo nog enkele pogingen door maar zoals te verwachten hebben we geen succes, of is het nu wel succes want we bereiken steeds hetzelfde resultaat en hebben er de grootste lol om. We sluiten de deur bij Steinebach. Dit is iets wat we nog niet eerder heb gedaan bij Steinebach. We besluiten lopend terug te gaan. En dit is weer een barre wandeltocht. Ik loop met Pepijn, Jezus, Juan en natuurlijk Roderick. Onderweg moet er natuurlijk gestopt worden bij Tom. Eine mit alles bitte. We steken de gasten die daar staan te eten nog even de gek aan met de vraag hoe we het snelst in Nederland komen. We zijn namelijk wandeld speciaal voor Steinebach naar Dornbirn gewandeld. Die Nederlanders zijn toch maar een stel gekke luitjes is de conclusie die de worst etende gasten trekken. Als we verder lopen is de liftende Pepijn het lopen helemaal zat. Ligt er toch net een fiets in het weiland. Werkelijk, we hebben hem niet gejat ofzo, hij lag gewoon zonder slot in het weiland. Pepijn stapt op zijn nieuwe fahrrad, controleert zijn licht en dat werkt zelfs nog. Hij kijkt naar links over zijn schouder en trapt zijn fahrrad in de richting Dornbirn. Nu was dit bijna de korste rit ooit geworden omdat er van links niets aan kwam, maar van rechts wel. Er kwam net een taxi aantuffen die net het idee had om de auto voor zich in te halen. Het gaat allemaal net goed. De Taxichauffeur breekt zijn inhaalpoging af en Pepijn slingert niets vermoedend verder. Zo zien wij het rode achterlicht verder de duistere nacht in gaan. De terugweg van Steinebach gaat langs de Hatlerstrasse en na zo’n lange wandeling ben je natuurlijk wel weer zo dorstig als een klein ponypaardje EN zo moe als een politiehond. Dus, pauze. Roderick trekt zijn koelkast nog even open en warempel er staat nog een fijn fris biertje in. Ik besluit deze keer de Polen maar niet wakker te maken door op de deur te slaan maar ik stuur even een smsje met hetzelfde resultaat. Marta staat binnen een paar seconden in de keuken haha. Niet echt vaak zo’n lamme kop gezien dacht ik, maar zij zal waarschijnlijk het zelfde hebben gedacht. Jezus en Juan verlaten de Hatlerstrasse niet veel later. Ik ga nog even het gevecht aan met mijn biertje maar deze krijg ik toch echt niet meer op. Ik smeer hem dan ook maar naar huis waar de straatvechters uit Vriezenveen allang onder de wol liggen. Mijn kamergenoot Bastiaan ligt al mooi te snurken en wordt ook niet meer wakker ondanks dat ik het licht even aan moet doen. De volgende morgen zijn we alweer vrij vroeg paraat. Tegen 10 uur knalt de geheime zender muziek alweer door de keet. Ik zet de douchesessie maar in werking. Ook beginnen we aan een ontbijtje. Hierna ga ik met de Vriezenveners mee omdat mijn fiets nog bij de kroeg van gisteravond staat. Hun bekijken school en ik ga een beetje internetten. Na een tijdje begin ik aan mijn verhaal. Ondertussen zijn we een tijdje verder, het verhaal is namelijk aan zijn eind nu. Roderick en ik hebben gezellig met Gerard onder het genot van een bakkie koffie gedronken en we bekijken foto’s van gisteren. De chaos was weer compleet, dat bewijzen de foto’s wel. Ik sluit af, wat de dag verder nog te bieden heeft is nog niet bekend maar waarschijnlijk gaan we nog wel even van het weekend genieten! Ik zeg: Toedeledokie!

Nieuwe foto’s: http://www.mijnalbum.nl/Album=PLXAPHUJ
Oude foto’s: http://www.mijnalbum.nl/Album=L7FH4TIS