Cultuurschok

Terwijl vanmiddag Bram en Jerney getrouwd zijn en ik dus vanavond feest had gehad zit ik nu tegen 21.00 uur in het computerlokaal in Dornbirn. Af en toe moet je keuzes maken in het leven en kun je niet overal bij aanwezig zijn. Natuurlijk gaan mijn felicitaties uit naar het echtpaar en iedereen die zich maar aangesproken voelt en felicitaties verwacht. Aangezien ik woensdag zo´n enorm lang verhaal had gemaakt had ik het geldeelte van de dag woensdag zelf maar weggelaten.
Nadat we dinsdagavond de verhalen van Gerard aan hadden gehoord en jankend met het hoofd op de tafel lagen was het woensdag weer vroeg dag. Nog best wel melig staan we smorgens elkaar aan te kijken want die verhalen over de eenarmige bandiet die snel kan afwassen, Gerrit Stevens die na een lang vrijgezellen bestaan een vriendin had gekregen en dagelijks in slaap viel op de heftruck en hiermee de nodige schade aanrichtte, Pieter Konijn, pieter Konijn heette omdat hij 2 grote voortanden had en Johan Rook zo heette omdat hij de hele dag rookte, al deze verhalen vergeet je natuurlijk niet zo snel. We moeten nog lopend naar school want Gerard zijn koopje van een caferacer heeft nog een lekke band. Gelukkig lopen we voor het laatst want iedere keer als we naar school lopen gaat het over de vrachtwagens die voorbij razen. Ik weet niet of ik die opmerkingen wel zo lang ga trekken haha. Gerard vermoed dat het een vrije doorgang is midden door Dornbirn. Dit vinden beide heren natuurlijk prachtig. Vandaag vertrekken we op tijd en komen ook op tijd aan op school. Niets dan lof voor onszelf. Helaas hebben we wel allemaal het gevoel dat we ziek worden. Dornbirn kent 4 jaargetijden op 1 dag en dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Volgens Tobias hebben we een nieuwe variant van de Tsjechische griep, de Oostenrijkse griep te pakken. Gerard vermoed dat het gewoon schoolallergie is. We presenteren ons iedere dag weer als een stelletje boeren op school. Tobias en Gerard grijpen iedere mogelijkheid aan om te vertellen dat ze LKW-fahrer zijn. Als we iets moeten vertellen over onze regio gaat het over Bauernhof, Grolsch en de geheime zender. We vermoeden dat onze Nederlandse klasgenoten van de Hogeschool Amsterdam, Rooderick, Pepijn en Tim de verhalen van ons niet helemaal trekken. We zullen zien of we nog reacties krijgen. Als we ons voorstellen aan een nieuwe lerares weet ze te melden dat Herman Elling het Kuuk´n is, hij is de jongste. Dit vinden wij natuurlijk wel om te lachen. Ik wordt daarna helaas gebombardeerd tot Opa Cornelis. Wederom die naam haha. In de klas is ook de lokale krant aanwezig. Er staat een heel verhaal over het grote aantal externals in Dornbirn in. Gerard is ook geinterviewd en staat er met een pasfototje bij. We hebben het artikel ingescand dus ik hoop hem binnenkort op mijn fotosite erbij te kunnen plaatsen. In Dornbirn hadden nooit eerder zoveel externals, het was daarom ook een probleem om aan gelijke woonruimtes te komen. 2 Finse dames slapen ergens in een boerderij op een berg, met z´n 2en in 1 kamer en ook nog eens bij elkaar in bed. Gerard schreeuwt voor de dames uitgepraat zijn: I will visit you! Natuurlijk zorgt dit weer voor de nodige tranen haha. We roepen iedere morgen als we naar school lopen dat we navyseals zijn maar we hebben ook een collega gevonden. De Poolse Marta is er ook echt 1 volgens de jongens. Ze drinkt zonder enige moeite een fles wodka van 1 liter op, op 1 avond. Zonder de volgende dag een kater te hebben. Respect van onze kant. We moeten in training haha. Als we weer in de klas komen bij Frau Doshi zijn we weer heel angstig. Tobias is bang dat hij op een morgen eens wakker zal worden badend in het zweet omdat Doshi dan in zijn droom met een harpoen achter de deur staat. Gerard antwoord direct dat hij Tobias niet gaat helpen als het ooit zo ver komt want straks schiet ze mij ook dood zegt ie. De klasindelingen worden bekend gemaakt. MOOOOY! Ik zit bij Tobias in de klas. Gerard helaas niet bij ons in maargoed, hij zit nog bij Herman in dus dat overleeft hij ook wel weer. Marnick is een beetje de pineut, hij zit alleen in de klas. Tobias en ik hebben ook enkele mooie vrouwen in de klas dus we zullen wel niet zoveel van de lessen volgen hier haha. Smiddags krijgen we roosteruitleg. Deze middag zullen we niet licht vergeten. Hier komt de cultuurschok. Eerst vertellen ze ons dat je een toets 1 keer moet maken, daarna 1 kans op een herkansing en de 3e keer moet je het mondeling doen voor een senaat. Dan nog onvoldoende betekend wieberen, ook al zit je in je afstudeerjaar, boeit allemaal niet. Oke, dat zal allemaal nog wel. Wij kunnen hooguit met een beetje minder punten thuiskomen dan verwacht. Hierna wordt er doodleuk ons het rooster geshowd en daarop staan weken waarop we maandags vrij zijn, dat is ons niet vreemd in Emmen waar we van onze vrijheid genieten maar nu komt het. Dinsdag moeten we om 8.10 uur op school zijn en gaan we aan 1 stuk door tot iets voor 10 ´s avonds. Woensdag, donderdag en vrijdag hebben dezelfde indeling. Zaterdag daarentegen is ook vanaf iets over 8 tot 5 uur smiddags. We rollen bijna van de stoel. We schreeuwen het uit door de collegezaal! De vrouw vraagt wat er aan de hand is. This is a culture shock for us. In Emmen we see the school just a few times in the week and not longer than 4 hours a day. De lerares lacht ons uit en zegt dat dit ook wel extreem is. Zo´n cursus wordt er in een paar dagen doorgedrukt omdat de leraren van ver komen zegt ze. De opmerkingen over de vrachtwagens schieten me weer om de oren en ik kom bijna niet meer bij van het lachen. “Gerard zegt dat de Arbo niet echt blij zou zijn want op deze manier ga je ruim over je arbeidsuren heen. Na zoveel uren ben je met je vrachtwagen al in Passau. Na 2 dagen mag je je vrachtwagen wel een week aan de kant zetten om aan voldoende rusturen te komen. Na zoveel uur rijden hadden we normaal allang in een imbiss gezeten.” Na dit salvo van klachten en weer bijgekomen te zijn van deze cultuurschok vragen we of we kussens mee mogen nemen naar school. Aangezien er geen pauzes in het schema te zien zijn vermoeden we dat we astronautenvoer moeten eten en luiers om moeten hebben. Na dat we onze hobby, enorm onbenullig klagen hebben beeindigd verlaten we school. Ik koop nog even een slot voor mijn fiets, Gerard nog een ventieltje. Tobias had al slofjes gekocht en nu heeft Gerard ook slofjes gekocht. Ze willen ze iedere avond voor de deur gaan zetten, dan lijken we net kampers. Ongekend wat een niveau hebben we haha. Het gaat werkelijk ook weer helemaal nergens meer over. ´s avonds heb ik mijn vorige verhaal geplaatst. Daarna heb ik thuis de fles wijn maar even opgetrokken. Herman en Marnick waren er ook nog. Nadat deze 2 heren op huis aan zijn gegaan blijven we nog mooi even aan de keukentafel zitten. Beetje Acda en De Munnik erop, sentimentelen ballen zijn we toch met elkaar. We hebben eindelijk ook eens een gesprek dat niet alleen maar over vrachtwagens gaat. Tobias verteld dat hij ooit eens, toen zijn pa op zakenreis was iemand heeft ontslagen. Achja, iedereen doet wel eens wat geks. Ik heb ook ooit wel eens iemand iets aangedaan waarvan later gezegt wordt, dat had je beter niet kunnen doen. We lullen nog mooi een beetje verder en gaan tegen de klok van 12 uur slapen.
Donderdag vertrekken we voor het eerst op onze fiets richting school. Gerard kan Tobias en mij niet helemaal bij houden op z´n caferacer. Tobias heeft namelijk zijn eigen mountainbike mee en ik heb ook een mountainbike-achtig fietsie. Op school doen we weinig bijzonders. We moeten op het eind onze schoen uitdoen. Weet je het zeker? Ja niet zeuren, schoenen uit! Wat vind je van de groep? Plaats je schoen in het midden als het goed is, is het slecht dan buiten de cirkel. Hups, alle schoenen op 1 bult. Iedereen vindt het dus wel prima. Vraag 2: Wat vindt je van Dornbirn. Hups, ik de schoen weer in het midden. De rest van de schoenen ligt verdeeld. Sommigen klagen over het weer en dat Dornbirn niet echt groot is etc. Wie wil er nog meer wat zeggen, natuurlijk ik wel. Ik vermaak me hier wel, vermaak me waarschijnlijk overal wel! Dat was het. Tussen de middag gaan we eten bij Herman en Marnick. Ze hebben soep. Wij kopen er nog een paar pizzabroodjes bij. Na de middag gaan we naar Karren. Tobias en ik doen thuis nog even onze korte hose aan en een paar stevige stappers. Op naar school weer waar het contrast groot is. Er staan mensen klaar met dikke jassen aan. Komen wij aan in korte broek. Wel heb ik nog een trui aan want het kan boven wel eens koud worden. We vertrekken lopend naar Karren. We ouwehoeren een beetje met de vrouwen van international office. Mooi zeuren, dat kunnen we wel. We gaan met de kabelliften naar boven. Boven aangekomen gaan we lopend naar Rappenlochschlucht. Tobias en ik kunnen het tempo niet helemaal aan. Met 80 mensen loop je elkaar compleet voor de voeten. Mogen we vooruit? Waarheen? Ja, volg de bordjes Seeschlauch maar. Oke, daargaat ie. Tobias en ik gooien er een behoorlijke pas in. Bultje op, bultje af. Op een gegeven moment is het net zo mooi. Heel stijl omhoog, dan weer stijl naar beneden. Wandelen is dus eigenlijk best wel mooi. Aangekomen bij het stuwmeer boven aan het Rappenlochschlucht moeten we wachten op de rest. We lopen even naar een Kioskje om wat water te halen. Thursty like a policedog. Also Hungry as a Ponyhorse. Jaja, onze vertalingen worden nog werelduitspraken. De groep komt er aan. We zitten even bij het stuwmeer en dan dalen we af door de grotten van het Rappenlochschlucht. De vorige keer was het slecht weer, dan is het nog mooier en donkerder maar nu was het ook wel weer mooi om te zien. Beneden aangekomen zijn we vrij. We duiken de eerste de beste kroeg in. Grote glazen bier, dat hebben we wel verdient vindt iedereen. Ondertussen worden we al de DC genoemd. The Dutch Crew. Als laatste vertrekken we vanaf de kneipe terug naar school. Bliksem, dat is ook nog weer eens 3 km lopen. We worden net zo´n stel van die looppaarden hier. Bij school aangekomen waar onze fietsen staan zitten de dames van het international office buiten op het terras. Ze zijn nog aan het bijkomen. We gaan er even bij zitten. Beetje socializen, je weet nooit hoevaak je die mensen nog weer nodig bent. Ze waren onder de indruk van het tempo wat we hebben gelopen. Ze waren nooit eerder zo snel. Mochten wij ons aanrekenen zeiden ze. We fietsen naar huis. Doen even een powernap en gaan de stad in. De vaste afspraak is al dat wanneer iemand wil stappen hij gewoon om 8 uur bij de kerk in het centrum moet gaan staan. Misschien zijn er dan wel medestanders. Wij komen pas tegen 9 uur in het centrum. Donderdags is het altijd wel mooi daar want dan zetten alle kroegen hun barren buiten. We staan eerst even op het plein. Daarna lopen we van kroeg naar kroeg. Tobias en ik vinden het wel goed. Hups, gewoon naar Mister Jones. Als de van de rest begrepen hebben dat ze een vast plek hebben gevonden gaan wij die kant ook maar op. The Lounge, oke beetje vage muziek maar de groep is compleet. Tegen 12 uur stoppen ze met schenken dus gaan we naar Mister Jones terug. De groep dunt al aardig uit maar het gezelligste volk blijft dan veelal over. In Mister Jones bestel ik een Tanya´s Special. Jägermeister, Malibu en Ananassap. Als ik moet betalen rol ik bijna van mijn stoel. 14,50 euro zegt de dame. Ik vraag het nog even een keer na maar ik heb het werkelijk goed verstaan. Is dat mens niet goed wijs ofzo? Oke, betalen en ook maar richting de pinautomaat want hier was ik niet op voorbereid. Ik begeef me maar eens richting de dansvloer. Hier staan de duitse dames uit Nederland ook. Hups Hannehhh gaat dansen. Maar echt vloeiend gaat het niet. Die spieren van mij kunnen het niet bepaald allemaal aan. Tobias en ik gaan richting 2 uur op huis aan. Half 3 waren we thuis zei Gerard want we hebben wakker gemaakt bij thuiskomst. Ben je nog wakker? Ja! OKE!!!! En we bespringen zijn bed haha. Wat een chaos weer rond dit tijdstip. We moeten slapen anders zijn we morgen te laat en schiet Frau Doshi ons dood.....
Vrijdag: Ik heb mijn wekker maar iets eerder gezet aangezien de snelheid er vanmorgen wel niet echt in zal zitten. De wekker gaat, hups douchen! Beetje wakker worden onder de douche. Maar als ik er onderweg kom ligt de rest nog te slapen. Wakker worden! Ik ga mijn kamer in waar mijn bed nog open ligt dus ik kruip er toch nog maar weer even in. Tegen kwart voor9 schieten we onze kleren aan en scheuren richting school. We zijn precies op tijd. Daar zitten we dan, korte broek aan, t-shirtje. Er zijn veel mensen afwezig. Gelukkig krijgen we vandaag ontbijt op school want daar hadden we vanmorgen geen tijd voor. We doen niet veel bijzonders verder. Tijdens de Duitse taalles zijn Tobias en ik nog een beetje melig en luidruchtig. Verder doen we niet veel op school. In een pauze duiken Tobias en ik op een bank bij de koffiemachine. Net zo gek weer haha. We hebben vandaag niet eens onze schooltas mee. Vanmiddag heb ik weer veel foto´s geplaatst en daarna ben ik voor een powernap gegaan. Het was nodig want ik heb van 2 tot 6 geslapen haha. Daarna eten op het balkon, ik was en droog even af omdat de heren vanmiddag al druk zijn geweest en toen naar school om dit verhaal te typen. Ondertussen krijg ik veel mails en spreek ik veel mensen op msn uit Konstanz. Ze missen ons. Ik hun ook wel. We hebben daar een te gekke tijd gehad. Er komen er heel veel langs op Herman´s verjaardag 19 september. Ik hoop dat het waar is! Yui, onze Japanse vriendin stuurde ons vanmiddag nog mooie foto´s. Net Martina en Federica nog op msn. Iedereen wil langskomen hier haha. Moooy! Ik sluit maar af want het is alweer later dan gepland en het verhaal is ook alweer lang zat!
Foto´s zijn te zien op: http://www.mijnalbum.nl/Album=L7FH4TIS
Gegroet!