Alles met TE ervoor is slecht, behalve Tequila!

Zondag, terwijl ik netjes het verhaal van 5 a4tjes aan het typen ben zitten Tobias en Gerard alweer aan het bier. Ze zitten, zoals ze zelf achteraf verklaren bij hun Turkse vrienden in het wedkantoor. Op 1 van de schermen was PSV-Fc Twente te zien. Uiteraard was Tobias zeer tevreden met dit resultaat en dat resulteerde voor ons in een feestmaal. Bratkartoffelen met Currywurst en eigen gemaakte Currysaus. Hoe Oostenrijker kan het leven zijn? Na het eten richt ik mijn kamer nog even verder in. Aangezien ik het kleinste kamertje van ons stel heb met daarin ook nog eens 1 grote kast met rommel zoals tafelkleedjes, handdoeken etc die ik dus niet kan gebruiken neem ik 1 van de lage kastjes van Tobias z´n kamer. Hij heeft er toch wel een paar over. Hierop gaan al mijn kaartjes en spulletjes die ik van jullie allen heb gekregen voor vertrek. Tevens hang ik over de 3 laatjes mijn 2 sjaaltjes van Sportlust en Fc Emmen. Net zo mooi ingericht dus alweer! Zondagavond gaan we aardig op tijd naar bed want morgen begint het.
Maandag: Op tijd eruit. Tobias is onze vroege vogel. Dat hebben we direct al door want hij staat als eerste onder de douche en heeft zelfs de koffie al aanstaan. Na een frisse douche en een goed ontbijt zijn we helemaal bij gekomen van een extreem koude nacht en klaar voor dag 1. Tobias wijst ons er nog even op dat we ons Meldezettel mee moeten nemen want dat moet direct naar school en door naar de politie. We zijn nu officieel inwoner van Oostenrijk. Op school aangekomen staat er een grote rij te wachten om zijn/haar meldezettel in te leveren. Hierbij ben je je paspoort ook nodig. Tobias, die ons er op wees alles mee te nemen heeft zijn eigen paspoort vergeten. Oke morgen beter. Wel krijgen we onze 100 euro garantiestelling voor onze kamer terug. Ook krijgen we een naambordje. Hierover gaan jullie meer lezen. Pieter-Joost, het spijt me dat ik je altijd Adriaantje heb genoemd in Emmen want toen wij ons naambordje kregen stond hier geen Han op maar zoals mijn pa en ma zo creatief eens bedacht hebben. Mijn eerste doopnaam Cornelis. Oke, op dat kaartje kan ik het nog wel aanpassen al is de trent al gezet bij de rest van de nederlanders. Joow Cornelis, goed te passe?? Jaja, prima jongens! Deze naambordjes zijn overigens wel een uitkomst om achter namen te komen van bepaalde personen die je eigenlijk al wel kent alleen de naam van bent vergeten. Als we naar boven lopen richting het lokaal lopen we mooi een beetje in het nederlands alle (natuurlijk) vrouwen te beoordelen. Als dat vrouwtje een neuscorrectie onderging was het nog wel een mooie dame geweest zeg ik gewoon hardop. Als we boven aan de trap zijn kan ik op haar kaartje kijken en staat er doodleuk The Netherlands op... Ohjeee blunder nummer 1. Iedereen ligt in een deuk maar gelukkig blijkt na enige navraag dat het Duitsers zijn die in Nederland studeren. Ze spreken niet zo goed Nederlands zeggen ze dus hopelijk heeft ze dat snelle gebrabbel van mij niet verstaan. We beginnen met de test voor onze groepsindeling. Aangezien Tobias (onterecht) weinig vertrouwen heeft in zijn Duitse taal kwaliteiten maken we onder een boel gelach en geouwehoer de toets geheel samen. Hier wordt nog even een opmerking over gemaakt door 1 van de begeleidsters. De toets was ook wel bijster makkelijk concludeerd iedereen achteraf. Op het eind nog even een verhaaltje schrijven en klaar ben je. We zijn als eerste klaar. Hoe het overigens komt dat ik in tegenstelling tot kroegen altijd wel zo snel een schoollokaal kan verlaten weet ik ook niet precies. De Duits lerares kijkt al een beetje geirriteerd als wij grinnikend het lokaal verlaten. Buiten het lokaal hangen lijsten met namen. De groepen worden in eerste instantie voor het cultuuronderdeel in 2 groepen opgedeeld. Ik zit bij Marnick en 2 andere Nederlanders in. We moeten ons land voorstellen aan de hand van een poster die we moeten maken. Hierbij spreekt iedereen gewoon Engels. Onze posters bestaat uit een tulp, windmolen, stuk kaas, fiets, klomp, schaats, voetbal, het land hebben we getekend met veel meren en rivieren, natuurlijk ook een schilderij ivm Van Gogh en Rembrandt een muzieknoot met de uitleg over DJ Tiesto tijdens de opening van de olympische spelen een aangezien we met 4 jongens waren natuurlijk ook de hoeren in Amsterdam, een joint en XTC pillen. Ook tekenen we de vlag van ons land en het kroontje met de vermelding dat we Queensday vieren. Al met al een hele strakke presentatie. Hierna volgt de presentatie van een Namibier. Mooi verhaal wel maar op het eind komt de klapper. Hij verteld dat het streven van het land is om in 2030 van de 1 miljoen inwoners die ze nu hebben er 3 miljoen gemaakt te hebben. Als de lerares dan vraagt hoe ze dat willen doen geeft hij het volgende antwoord: Als er hier dames zijn die er aan mee willen werken mogen ze met mij mee naar Namibie. Ik rol bijna van mijn stoel van het lachen. Die man meent het werkelijk serieus en de dames zitten allemaal verbouwereerd in hun stoel. Your a man with a mission vertel ik hem nog en onder luid applaus van vooral de mannen zoekt hij zijn plek weer op. Hierna hebben we pauze. Op naar de Mensa. Hij is kleiner dan in Konstanz en we krijgen ook minder op ons bord aangezien we dat in Konstanz er zelf op konden kwakken. Tevens betalen we hier meer. Aan het eind van de lunch verga ik dus nog van de honger terwijl Tobias, die niet mee is geweest naar Konstanz en dus niet bekend is met het begrip van warm eten tussen de middag, het niet helemaal aan kan. Dat wij zoveel eten kunnen. Ja dat hebben we eigenlijk zelf ook niet echt door. Nu ik er op let eet ik ook veel meer dan eerder maarja wat moet je dan? Honger lijden? Ook geen optie lijkt me.
Na de pauze krijgen we uitleg over het computersysteem en ja hoor daar komt ie weer, Cornelis Uitzetter in mijn inlogcode, mijn emailadres, gewoon overal in. Han bestaat helemaal niet op deze school. Ik vraag of het aangepast kan worden maar dat is helemaal niet mogelijk. Oke, ik moet er maar mee leren leven haha. Na de pauze hebben we ook Oostenrijkse cultuur. Ze gaan ons leren walsen. Jaja dansen, ik heb ooit dansles gehad dus het is niet geheel vreemd voor mij. Maar als we er achterkomen dat alle vrouwen bezet zijn vinden Tobias en ik dat zeker geen probleem. De rest heeft allemaal al een vrouw in de handen terwijl we Gerard nog horen schreeuwen dat hij 2 linker benen heeft. Uiteraard zorgt dit wel weer voor een lach op onze gezichten. Wat de lach nog meer vergroot is dat de stagiaire uit Finland, Johanna het niet aan kan zien dat wij er staan te kijken. Dus biedt ze zichzelf aan. Ja zo´n mooie vrouw laat ik natuurlijk niet staan en in eens heb ik enorme behoefte om te gaan dansen. Hups even een beetje kijken en we zwieren na een paar stappen zo over de vloer. We dansen al zonder te kijken. Ik baal er dan ook wel weer van als de muziek stop wordt gezet. Tobias was ondertussen gewezen op 1 dame die nog geen partner had. Dat was ook niet zo verwonderlijk volgens hem want het was maar een lelijk schaap. Na school gaan we op zoek naar de Oostenrijkse Aldi (HOFER) om een telefoonkaart te kopen. We komen hier binnen vallen met minstens 15 studenten. Overvalt dat even de, al gestresste, kassajuffrouw. Hierna vertrekken we richting een fietsenmaker. Want we zijn dat lopen al meer dan zat. We worden net echte navy seals zijn uitspraken die terwijl we lopen bijna iedere 500 meter wel iemand in de mond neemt. Achja beetje tegen elkaar aan klagen en je bent bij school voor je er erg in hebt. Maargoed, die fiets moet er wel komen. Helaas op maandag vinden we niets. Ja een krot voor 80 euro maar zo hoog is de nood nu ook weer niet. We gaan naar huis waar we wederom een hoogstaande maaltijd bereiden. Hierna nemen we even een powernap want voor de avond staat er een feest op het programma en daar moeten we natuurlijk fit verschijnen. 7 uur begint het feest en we mochten niet pas tegen 12 uur aankomen dus staat om 8 uur de taxi voor onze casa. Ja, we hebben maar een taxi besteld omdat het werkelijk stroomt! Eenmaal binnen krijgen we 2 consumptiebonnen en we gaan eens even gezellig op een loungebank zitten. Ja een loungebank want de kroeg waarin we staan heet de lounge. Best gezellig. Het vrouwelijk schoon ziet er zo in avondkledij toch allemaal nog weer wat mooier uit. Of zou dit komen omdat het licht bijna uit is haha. Na enkele biertjes en aandringen van enkele mensen dat we nu toch eens iets actiever moeten worden gaan wij dan ook maar in de benen. Gerard is ondertussen al enige tijd in gesprek met een aardig vrouwtje. Wij kijken een beetje zijn kant op en hij kan zijn lachen bijna niet houden. Als hij de kans krijgt steekt hij zelfs een duim op. Vol trots staan Tobias en ik het allemaal op een afstandje te aanschouwen. Na een tijdje breng ik hem maar even een biertje en heeft Tobias hem maar even ingefluisterd dat wanneer ze naast hem zit op die bank hij maar even een hand op haar knie moet leggen. Zo ver komt het niet want deze dame gaat even later gewoon net zo uitgebreidt met andere kerels staan praten. Ja wat is dat nou? Het blijkt een verslaggeefster te zijn van de lokale jongerenkrant. Ongekend! Gerard krijgt nog wel even het telefoonnummer van haar voor ze de kroeg verlaat. Na een tijdje verlaten Marnick, Herman en Gerard de kroeg. Tobias en ik nog niet want we staan nog mooi met onze vriend Jezus aan de bar. We bestellen een Tequila want zoals het spreekwoord uit Jiskefet ons ooit eens leerde. Alles met TE ervoor is slecht, behalve Tequila. We nodigen onze schone stagiaire Johanna uit Finland ook uit voor een drankje, ze doet wel even een tequila-tje mee. Wat een mannetjes zijn we toch. Johanna vraagt nog aan Jezus waarom hij niet met de mexicanen drinkt. Hierop geeft hij een voor ons zeer bevredigend antwoord. I don´t drink with the mexican because the Dutch drink a lot more. Onze avond kan niet meer stuk haha. Het is een mooi feest maar om 12 uur is het bier op. Of dit echt zo is, of dat ze het doen om ons zelf tegen ons te beschermen weten we niet. Maar Tobias, die aan de bar zit krijgt van een mooi Oostenrijks vrouwtje nog wel even een Cola Jägermeister omdat ze het zo zielig vindt dat hij niets meer te drinken heeft. Tobias pingelt nog wel mooi even de prijs van de cola jägermeister naar de prijs van een biertje. Wij willen bier maar dat hebben jullie niet meer, moet je maar zorgen dat je bier hebt. Het lukt hem ook nog haha. Natuurlijk moet hij haar dan ook nog een drankje aanbieden. Ik heb het ondertussen al een beetje opgegeven want ik besef weer dat we de volgende dag op tijd les hebben en dat verpest mijn feeststemming altijd een beetje. We gaan dan ook maar richting taxi en laten ons mooi weer thuis afzetten. Thuis aangekomen is Gerard nog niet thuis. Hij zal nog wel bij Herman en Marnick zitten. Wij gaan slapen.
Dinsdag: Wie verzint het in godsnaam om op maandagavond een feest te houden. Pfff we zijn niet bepaald fit en fris. Een douche en een ontbijtje met een grote mok koffie maakt ons wakker al zijn we nog niet echt op tempo want we vertrekken pas om 9 uur bij huis terwijl dat juist het moment moest zijn dat we al op school hadden moeten zijn. Gerard verteld onderweg dat hij nog wat had gegeten bij Herman en Marnick ´s nachts en dat wij al mooi in dromeland waren toen hij thuis kwam. Eenmaal op school aangekomen zit er een klein groepje in de foyer. En staat er een ontvangstcomite op ons te wachten. Loopt de klok in Nederland langzamer? Jajaja. Gelukkig zijn we niet helemaal het laatst want er komen er nog meer aangewandeld. We krijgen een rondleiding door de verschillende schoolgebouwen. We klagen onderweg steen en been en dit zorgt ervoor dat we nog kunnen blijven lachen om elkaar. Hierna krijgen we weer een uitleg over iets anders in Dornbirn. We krijgen werkelijk uitleg na uitleg, maarja het hoort erbij zeggen ze. We zitten allemaal mooi op elkaar gepropt in de collegezaal. Voor Frau Wüstner, die altijd goed te pas is, begint te praten vraagt 1 fin of we nog wel een keer een break hebben. Ja hoor, geef maar aan wanneer je die wil. Oke, na 15 minuten gesteun, gekreun en gewrijf door het gezicht naast Tobias kan onze finse vriend het niet meer aan. Met een bezweet gezicht passeert hij ons snel en zwalkt naar de uitgang. Natuurlijk wordt hier smakelijk om gelachen door de rest, die minstens zo slecht zijn maar het iets beter weten vol te houden en verbergen. Nadat hij naar een klein kwartiertje terugkomt, begeleidt door 2 dames van het international office neemt hij weer plaats. Even later komt 1 van de dames weer binnen vallen tijdens de presentatie en geeft hem een blaadje met 2 foto´s. Hierop staat deze fin bij aanvang van het feest en een foto met hem op het eind van het feest. Now you know why you feel so sick. Vertelt ze hem en uiteraard zorgt dit weer voor de nodige hilariteit in de klas. Na de presentatie hebben we middagpauze. De lijsten met groepsindelingen hangen in de gang. Alle Nederlanders zitten in groep C. Oke mooi denk je dan. Maar er was 1 uitzondering. Han zit in B. Krijg nu wat. Hoe kan dat nu weer? Tobias en ik hebben alles exact hetzelfde ingevuld. Na de pauze beginnen deze lessen en ik vraag direct maar eens even hoe ze tot indeling van deze groepen zijn gekomen. Ohja zegt ze, je verhaal was müll. Oke, als er een reden voor is, prima. Dan heb ik het zelf gewoon verknalt. Begint die duitse les zit ik bij allemaal volk in dat geen woord duits spreekt. Ja hallo, dat ga je niet menen. Ik heb net een maand duitscursus achter de rug en ook nog eens weet ik veel hoeveel jaar op school gehad. Als we een foto moeten maken buiten het lokaal vraag ik mijn lerares. Frau Doshi. Ik zal deze naam niet licht vergeten. Of ik wel in de juiste klas zit. Ze valt me toch tegen me uit, ik schrik ervan. Je verhaal was MÜLL!!! Ja oke, prima maar die mensen spreken geen woord duits en ik wil best op deze manier aan mijn punten komen maar als ik er nog iets mee opsteek is misschien ook wel zo mooi. We spreken er morgen over! Na de foto het lokaal weer in en ze begint weer duits te praten. Verstehen sie das? Iedereen zegt nee. Ik zeg Ja. Dat herhaalde zich 3x en toen werd me door haar duidelijk gemaakt dat ik naar groep c moest gaan. Overigens niet op zo´n fijne manier maar oke, ik was van mijn probleem verlost. 15 minuten na mij kwam er nog 1 over van b naar c. Het probleem nu is dat Frau Doshi, Tobias en Gerard zijn overigens ook bang voor haar, iedere morgen nog wel mijn lerares is bij het cultuur onderdeel. Nouja, dat overleef ik vast ook wel. Na de duitsles moeten we weer voor het cultuuronderdeel naar Frau Doshi. Onze Namibier doet vandaag de dans. Ongekend lachen. We springen een beetje en moeten allemaal zingen: Baby don´t go, don´t go! Springen, dansen, schreeuwen gek doen. Gerard en Tobias staan bij de deur terwijl ik aan de andere kant sta. Frau Doshi trekt nog even met een klap de deur achter hun rug dicht want volgens mij vreest ze dat deze 2 heren hem wel eens zouden kunnen smeren. Nadat we verlost zijn van het regime van Frau Doshi en de regendans van onze Man with a mission gaan we opzoek naar een fietsenmaker. Via via kom ik dan toch eindelijk bij een fietsenmaker terecht die een nette fiets heeft voor een nette prijs. Ik vraag of ik de 70 eurotjes kan pinnen. Dat kan niet, ik heb 45 euro, vraag Tobias om nog eens 20 euro en verklaar dat ik maar 65 euro heb. Op deze wijze verdien ik toch nog mooi weer even 5 eurootjes. Het slot dat ik de volgende dag ophaal is dus gratis. Op de terugweg komen we Petra tegen. Heel vreemd verhaal maar deze mooie dame uit Slowakije staat aan het begin van haar straat en verklaard de weg kwijt te zijn. Welke straat woon je dan? De Hanggasse. Ja daar staan we voor. We snappen er niets van en ze loopt een stuk met ons mee. Na een tijdje stopt ze, draait zich om en verklaard dat ze vermoedt toch die kant op te moeten. Het zal allemaal wel. We lopen verder. Komen langs een antiekhandelaar. Hij heeft een fiets voor de deur staan. Er staat geen bordje bij dus ik snap niet helemaal wat Gerard wil. Bij ieder huis waar een fiets staat vragen of deze te koop is? Terwijl de rest binnen is fiets ik snel op huis aan want ik wordt strontnat van de regen. Als de heren thuis komen blijkt Gerard de fiets gekocht te hebben. De handelaar was dronken en ze weten niet zeker of de fiets wel van die man is maarja ze hebben hem maar meegenomen voor 15 euro. Wat een verhaal weer. Ik kom niet meer bij. We eten nog wat. Doen de was en zitten een beetje lam aan tafel. Gerard komt op de preekstoel te zitten en deze man verteld een verhalen dat Tobias en ik hem verzoeken om even te stoppen want de tranen biggelen ons van de wangen af. Niet normaal meer. Wie had dat nog verwacht op deze in het begin zo lamme avond. We gaan op tijd slapen (met een aspirine achter de kiezen want we worden allemaal strontverkouden en ik ben ook niet echt best te pas) want we moeten er morgen weer naar school en laten we maar zorgen dat we niet WEER te laat zijn.

Nu wil ik eigenlijk het verhaal van vandaag er ook nog bij typen maar laat ik dat maar weglaten aangezien ik al aan pagina 6 begin. Dat wordt te veel van het goede. Dus de verhalen van vandaag krijgen jullie over 2 of 3 dagen wel te lezen. Ik ga maar op huis aan want Herman en Marnick kwamen ook nog langs. De rest was hier net ook nog wel en die gingen alweer zuipen in de stad maar daar hebben wij maar vanaf gezien.

Mijn nieuwe telefoonnummer is: 0043 6811 0614 140