200 vor Gott, Furst und Vaterland.....

Maandag: Een lange dag voor de boeg. Vandaag beginnen we ook voor het eerst aan ons aangepaste programma. Direct vanaf 9.00 tot 9.45 uur komen Gerard en ik in een apart lokaal te zitten. De Nederlandse dame uit onze groep, Lianne, komt er bij staan als onze lerares ons uitlegt wat de bedoeling is. Ze kijkt een beetje vreemd maargoed, Lianne gaat er gewoon bij zitten. Als de lerares het lokaal verlaat maakt ze een opmerking in de trent van, wij Nederlanders zijn te goed voor dit klasje.... Gerard en ik vinden het allemaal wel prima, het zal allemaal wel. 45 minuten zijn zo voorbij en we melden ons in ons lokaal. Hier eenmaal aangekomen valt het pas op hoe onze Russische klasgenoot stinkt. Wat een ongekende lucht hangt er in dat lokaal. Ook dit geloof ik wel weer en we gaan maar aan de slag waar de rest ook mee bezig is. Martina, onze ondertussen enig overgebleven Italiaanse, de andere is een niveau gedaalt, houdt haar adem al enige tijd in omdat ze naast onze vriendelijke Rus zit. Na de pauze die we hadden wou ze niet meer naast de Rus zitten. Met het excuus dat ze last van de ogen had omdat ze tegenover het raam zat verkaste ze. Het was overigens gewoon bewolkt buiten maar dat terzijde. Er moest van onze lerares iemand anders naar Stephan gaan zitten, Martina probeerde mij er nog bij de lappen maar oost-indisch doof als ik was ging de beurt aan mijn neus voorbij en mocht Gerard een luchtje gaan scheppen. Na de laatste pauze van de dag. We hebben 3 pauzes, gingen we gezamelijk met groep E een film kijken. Deze film over een duitse jongen werd geheel Frans gesproken. Onze leraressen vonden het wel welletjes en we mochten op huis aan. Iedereen natuurlijk blij. Vermeldingswaardig en misschien wel vreemd, we hebben maandag voor de 3e dag op rij niets gedronken. Straks worden we nog geheel onthouders, ook niet echt wat je verwacht wanneer je hoort dat dit stel waailappen met elkaar op studiereis naar het buitenland gaat. Tegen 23.00 uur gaan we maar naar bed omdat de volgende morgen om 5.45 uur de wekker weer gaat.
Dinsdag: Het was te voorspellen maar om 5.45 uur ging dan toch werkelijk de wekker. Om 7 uur moeten we in de bus zitten die voor het Wohnheim geparkeerd staat. Tijd genoeg dus om even lekker rustig te douchen en uitgebreidt te ontbijten. Als we netjes om 5 voor 7 in de bus zitten zit Herbert Bennet al in de bus dus de vraag is, gaan we vandaag dan werkelijk Deutsche Pünktlichkeit mee maken? Antwoord: Nee! Nu loopt er weer een stel Aziaten te kloten. Het zijn net mieren zo druk zijn ze zei iemand laatst nog, nou vanmorgen was het het tegenovergestelde. Niet vooruit te branden die lui. Volgens mij hebben ze ook een hirarchie in hun groep want ze laten de dikste van het stel steeds naar huis rennen als er weer iemand achter komt dat hij/zij iets is vergeten. Zo´n 26 minuten te laat vertrekt de bus dan eindelijk. Ondertussen heeft Gerard al meerdere malen aangegeven dat hij nooit buschauffeur kon zijn want met zulke lui kun je niet werken. Als we door het centrum van Konstanz rijden staan er nog in eens een paar Aziaten op de weg te springen. Waar ze allemaal wegkomen mag Joost. Even later horen we dat deze in Zwitserland blijken te wonen en niet eerder met het openbaar vervoer richting school konden komen. Weer lekker geregeld herr Knopf, goed op de hoogte! Gelukkig verder onderweg geen problemen aan de grens ofzo en we kunnen dus mooi door tuffen. Aangekomen bij de hochschule van Liechtenstein parkeren we daar de bus. We lopen nog enkele meters door Vaduz en al snel hebben we door waarom dit land ook een bankgeheim heeft. Allememachies Adriaantje, wat een mooie huizen en allemaal meerdere mooie auto´s op de oprit. We lopen door een bos een berg op en komen in eens langs een wei te staan waarin een half open tent staat en heel veel mensen. Dit blijkt de mis te zijn die we bij gaan wonen. We zijn exact op tijd want al lopend begint de bisschop van Liechtenstein ook net. We blijven allemaal maar staan waar we staan. Van bovenaf is alles goed te zien en prima te horen door de hulp van Radio Liechtenstein, een veredeld Delta Fm. Halverwege de mis, we staan tussen enthousiaste oude Liechtensteiners begint herr Knopf weer te wandelen. Ongekend kan die man dan niets, beetje respectloos om halverwege de mis gewoon weg te lopen. Eenmaal buiten het bos, in de zon aangekomen blijft hij staan, kijkt verdwaasd om zich heen en vertelt ons dat we wel mochten blijven staan maar dat hij het koud had. Oke, ik ga maar weer terug want vond het eigenlijk wel interessant. Als ik weer een beetje een goede plek heb zie ik beneden de rest het terrein oplopen. Ik besluit ook maar die kant op te gaan. Krijg daar beneden van een stel oude dames in klededracht een mooi liedjesboekie en we staan zo goed als vooraan. Vlak bij de vorstenfamilie, welke op de eerste rij staan. We gaan nog even ter communie, de rest heeft ondertussen de band alweer verlaten. De hosties zijn anders dan in Amerika weet een Amerikaan me te vertellen. Nou ook dan in Nederland, dit was net chips haha. Aan het eind van de mis wordt het volkslied gezongen en begint de vorst (of zijn zoon) te speechen. Lieber Liechtensteiner, Liebe Liechtensteinerinnen (ofzoiets), ik kreeg in iedergeval direct zin in Carnaval! Lang verhaal maar in 2009 gingen ze weer stemmen en de scholen werden geprivatiseerd om de concurrentie te verbeteren en weet ik veel wat allemaal nog meer. Dikke prima, zoek de rest wel weer op, deze hangen ondertussen een beetje half op de stoep richting het Schloss waar de wagens van Carlsberg klaar staan met grommende motoren. Ook staan er standjes met fruit en broodjes. Nadat de kerkelijken en daarna de vorstenfamilie de tuin hadden betreden vielen wij aan. Ene hand een glas bier, andere hand een broodje. Volgens mij was heel Liechtenstein uitgelopen want het is natuurlijk niet iedere dag dat je gratis mag eten en drinken op kosten van de vorst. We besluiten naar het centrum te gaan waar het 1 groot terras is met etensstandjes, verkoopstandjes en allerlei attracties. Het is nog vroeg dus we staan voor de keuze, door drinken en waarschijnlijk lam op huis aan of de hele dag vervelen. Helaas maken we de verkeerde keuze. Iedereen is al moe, ze willen in een park in de schaduw zitten. Enkelen van ons, ik ook, hebben de nek al verbrand. Onderweg komen we nog langs een kiosk waar we even een Telegraaf en een AD kopen. Niet geheel verkeerd aangezien na enkele minuten iedereen voor zwerver op een bankje in het park ligt te slapen. Ik lees de Telegraaf en AD maar van voor naar achteruit. Tegen 5en gaan we het centrum maar weer in. We gaan maar een biertje drinken want de puf is er bij iedereen uit en dat kan niet echt de bedoeling zijn. We lopen nog langs de Brazilianen die allemaal al met een rooie neus achter enorme grote glazen bier zitten. Jaloers? Achja, verschil moet er zijn, al ziet het er bij hun gezelliger uit dan bij ons. Eventjes later komen er meer luitjes bij ons zitten. We eten en drinken nog wat, zo komen we de tijd nog wel door tot 22.00 uur. Het wordt gelukkig steeds gezelliger. Om 22.00 uur begint het vuurwerk. Nou ik ken wel een beetje vuurwerk maar dit heb ik nog nooit eerder gezien. Boven op de berg waar het Schloss van de Vorstenfamilie staat en waar we die ochtend geweest waren ging het licht uit, dat was het teken. Het vuurwerk begon en duurde langer dan 20 minuten. Meerdere malen knalde het vuurwerk zo hard dat de broek je aan je kont wapperde en dat nog wel terwijl er soms wel meer dan een seconde zat tussen flits en knal, het was dus best ver weg. Op het eind ging het vuurwerk aan, dat geplaatst was op de steiger die tegen het Schloss gebouwt was, en hierop verscheen de tekst: 200 vor Gott, Furst und Vaterland. Liechtenstein bestond 200 jaar. Aangezien het vuurwerk meer dan 20 minuten duurde kon je dus in principe 20 minuten te laat komen op de verzamelplek. Deutsche Pünktlichkeit. Herr Knopf controleerde nog even of iedereen er was en natuurlijk moesten we weer 2 personen missen. Ons stelletje. Joanna uit Polen en DJ uit Amerika. Mensen bellen en smsen maar geen gehoor. Tegen 23.00 uur besluiten we maar richting de bus te gaan voor iedereen na een uur wachten weer zelf op pad zou gaan. Onderweg word Martina gekroond tot de koningin van Nederland en wie anders dan ik moet dan weer de Koning zijn. Deze rol is me op mijn buik geschreven, beetje slap ouwehoeren tegen de mensen die we op straat tegen komen, allemaal mooi. Martina heeft Herman gevraagd wat ze ´s morgens moet zeggen als ze ons wil groeten aan het ontbijt. Toch vertrouwd ze Hermans uitspraak niet helemaal en vraagt mij even of het klopt wat hij zegt. Half in het engels/italiaans: Hannnn, What means Kakteef? Natuurlijk weer een uitspraak van Herman, Gerard komt niet meer bij en eigenlijk kan iedereen er wel om lachen. Martina besluit Herman te vermoorden. Maargoed dat ze de daad niet bij het woord voegt want volgens mij is ze wel zo sterk dat ze in haar eentje het gehele romeinse rijk zou vermoorden met blote handen. Vlak bij de bus lopen wij nog een beetje te blérren, Deutche Pünktlichtkeit, Pünktlich verspätung! Volgens mij heeft herr Knopf dit gehoord want bij de bus aangekomen zijn, zoals te verwachten was, onze 2 liefdesduifjes allang en breed aanwezig in de bus. Herr Knopf fluistert ons nog iets toe van und jetzt bin ich ein murderer ofzo en hij springt me toch uit zijn vel tegen die 2. Respect, eindelijk grijpt onze duitse dreumes in. In de bus doet Herr Knopf zeer vriendelijk tegen ons, volgens mij heeft hij het wel door dat wij deze vertraging iedere keer niet echt waarderen. Vooral Gerard laat zich op zulke momenten in woord en gebaar niet geheel stil. Dat is natuurlijk lachen. De terugreis wordt gemaakt met een Ipod in de oren en Coldplay erop. De reis verloopt spoedig en we liggen tegen 2.15 uur vredig in ons bedje.

Woensdag: Ohww vroeg, vandaag moeten we ook onze lakens inleveren en krijgen we nieuwe. Herman haalt overigens wel nieuwe lakens maar levert niets in aangezien hij op nacht 2 al alles onder het bloed had zitten na zijn val van de trap. Dit alles moet voor we naar school gaan. Al deze oorzaken hebben tot gevolg dat we ietsie te laat op school zijn. De schade blijft beperkt tot enkele minuten. De ochtend komen we allemaal wel door, iedereen is lichtelijk vermoeit. ´s middags hebben we een lesung over de kunst en cultuur rondom de bodensee. Ik besluit mijn huiswerk te gaan maken. Op het moment dat het af is, is de lesung ook afgelopen, mooi voor mekaar dus. Helaas heb ik wel moeten missen dat Herr Knopf WEEEER bij een lesung in slaap is gevallen en dit keer was hij niet de enige want er hadden er behoorlijk wat liggen slapen. Achja, ik heb mooi mijn huiswerk af! Verder vandaag niet veel gedaan. Morgen vast ook niet veel soeps maar vrijdag weer ein ausfahrt met aansluitend een feest op school. Waarschijnlijk dus zaterdag of zondag weer een verhaal.
Binnenkort hoop ik ook foto´s te hebben, ja ik weet het, ik blijf hoop houden maar ik heb nu maar even een groot Gmail account aangemaakt en morgen gaat Herr Knopf dat even noemen in zijn dagelijkse praatje. Ik hoop dat iedereen zijn foto´s daarheen gaat sturen zodat iedereen van elkaars foto´s gebruik kan maken. We zullen zien. Ondertussen worden de Liebe Benutzur und benutzerinnen des bibliotheks er alweer op gewezen om voor 23.00 uur weer bij de uitgang te zijn. Dat ga ik nu dan ook maar weer doen. Gegroet!

Ondertussen wel meer dan 800 clicks op mijn site gehad, gaat dus mooi!