Het moet niet gekker worden in deze wereld!

Met deze imitatie van Jaap Kooiman (Japiooooo!!) van “Toen was geluk heel gewoon” wandelenden wij vanmiddag het naaktstrand van onze universiteit op, hier over later meer!

Donderdag sloot ik mijn verhaal af met de opmerking: “Vandaag verder niet zoveel gedaan...” Dit moet ik rectificeren. Na mijn wandeling naar huis heb ik nog even bij Herman gekeken maar die was al ontkleed en stond op het punt naar bed te gaan. Ik ging dus ook maar richting huis, buiten het huis van Herman stond Fernando, mijn Braziliaanse klasgenoot en stapmaat te praten met Martina en Federica, ze gingen nog EVEN naar Dance-Palace. In de veronderstelling dat ik toch niet mee zou gaan werd me nog even verzocht mee te gaan. De dames smeekten uit de gein. Dat kon ik volgens Fernando niet afslaan. Eigenlijk was dat smeken helemaal niet nodig geweest want ik zag een paar uurtjes Dance-Palace wel zitten. Hoe laat gaan we terug? 1 uur of 2 uur. Oke, ik ga mee. 5 minuten! Ik had nog wel een uur kunnen treuzelen want Brazilianen en Italianen hebben Jamicaans bloed. Ongekend wat een geknooi om niks. We staan te wachten op niemand en als we dan eindelijk klaar staan aan de straat moet er nog een taxi gebeld worden. Maargoed, dat mocht de pret niet drukken. We waren ondertussen wel met 13 personen. Ook enkele Aziaten. Deze zijn net zo maf. Volgens mij kunnen ze zonder slaap haha. Maargoed eenmaal in de Dance-Palace aangkomen waren er ook al enkele bekenden. Jezus en Fidel Castro waren er ook haha, 2 waailappen uit Brazilie maar die lui zijn wel heel gezellig, vriendelijk en open. Het was euro night en dat hebben we geweten. Flesjes Krombacher voor 1 euro en natuurlijk, zoals het ondertussen een traditie is met de Brazilianen, Tequilla drinken. De beat knalde door onze oren en op deze wijze ging de klok al mooi richting 4 uur, ja werkelijk het was 4 uur toen ik voor het eerst op mijn klokkie keek. De tijd ging zo snel omdat het heel gezellig was, er goede muziek werd gedraait en ik even een showtje weggaf op 1 van de podia. Zo kenden ze mij toch niet echt. Die rustige Nederlandse jongen die af en toe wel een geintje maakt ging even helemaal uit zijn dak daar. Overigens niet alleen want Federica, een klein Italiaans vrouwtje, dat voor de tijd nog tegen me aan stond te slapen toen we op de taxi stonden te wachten ging ook best uit haar dak. I thought you were tired? Yes i was but when the music is on, Federica is on. Onder dat motto gingen we dus door tot ik op mijn klokkie keek. Had ik beter niet kunnen doen want dan is het in eens niet zo leuk meer, wow ik moet naar huis. Maarja iedereen is er nog, wat een chaos. Tegen half 5 zijn we toch maar richting uitgang gelopen en na een currywurst lag ik om 4.44 uur in mijn bed. Achja nog 2 uur en 3 kwartier te slapen.

Donderdag: Even wakker worden, lange douche maar verduld ik ben nog goed te pas ook. Op school mis ik mijn stapmaatjes. Martina en Fernando zijn er niet. Martina komt de hele dag niet, Fernando meldt zich na de pauze van half 11 nog wel. In die pauze komt me ter ore dat we ´s middags vrij zijn. Komt dat even heel goed uit. Na de pauze op school, ja warm eten doen we nog steeds gewoon op school. Een beetje geinternet en daarna de stad in met Gerard en Margo om boodschappen te doen. Daarna maar even een uurtje mijn bed opgezocht. ´s avonds gegeten, wederom even gewassen en daarna huiswerk maken met Martina. Natuurlijk het zal eens niet zo zijn, daar aangekomen zit de hele keuken vol, ze zitten mooi aan het bier en zijn nog volop aan het eten. Biertje? Achja, beetje creatie is nooit weg. Ze lullen in het Italiaans me de oren van de kop, volgens mij steken ze me dik de gek aan maarja, het zal me een zorg zijn want ik moet zeggen dat ik enorm mooi vrouwelijk gezelschap had, ik zat in twijfel of ik ome Tinus nog even moest bellen maar bij nader inzien had hij er nooit op tijd kunnen zijn. Nadat het bier alweer rijkelijk vloeide onder de aanwezigen begon een klein Italiaans vrouwtje naast me toch een potje te zingen. Zo klein en een dijk van een stem, ongekend, ze gaat er ook niet even voor staan of goed voor zitten ofzo neuhhh, gewoon in kleermakerszit onderuithangend op de bank. Ik besluit de was eerst maar even op te halen en Martina er op te wijzen dat we zo toch echt moeten beginnen anders maak ik het wel alleen. Eenmaal terug is het feest op z´n eind en kunnen we eindelijk beginnen met huiswerk. Tegen 1 uur vind ik het welletjes, ik ben allang klaar en Martina (die me aan Wieske Dorresteijn doet denken) vind het ook wel goed.

Vrijdag: ´s morgens beginnen we met een toets. Niet veel bijzonders. Vanmiddag naar Meersburg, met de boot varen we over het meer en het weer is fantastisch. Wederom houdt de leraar van de hoogste groep een rondleiding. Deze, op het eerste gezicht, vreemde man is eigenlijk best wel lachen, hij weet werkelijk alles over de geschiedenis en weet dit op een leuke manier te brengen, zijn leerlingen zijn steeds de pisang, ook wel lachen natuurlijk. Eigenlijk is het best slecht dat ik niets van de geschiedenis weet want wat die man allemaal verteld heb ik zo niet paraat aan kennis. Moet ik ook zeggen dat ik ook nooit een vak als geschiedenis heb gehad behalve op de mavo maargoed, het is eigenlijk best leuk omdat allemaal een beetje te weten. We varen weer terug naar Konstanz en op de boot gaan de mouwtjes weer even ophoog want ieder straaltje zon wordt meegepakt. Alles is mooier als de zon schijnt haha. ´s avonds hebben we feest op school. Iedereen moet iets te eten meenemen wat typisch voor je thuisland geld. Waren wij Nederlanders snel klaar want we hebben een blok kaas gehaald en aan blokjes gehakt. Eenmaal op school aangekomen hadden de Aziaten er een enorm werk van gemaakt, hele maaltijden werden geserveerd maar op zo´n moment ben ik meer het type, wat een boer niet kent dat vret hij niet. Tevens zou eten, zoals Joost me leerde, puur van de zuivere drinktijd afgaan, niet dat dat een probleem zou zijn want we hadden achteraf tijd genoeg. Mijn 1e biertje van de avond was de laatste die koel was, daarna moesten we over op een ander merk dat lauw was en 2 biertjes verder was het over en sluiten. Niets meer te verkrijgen. Binnen is een drive-inn show maar deze man snapt niet echt wat de jeugd wil horen. Iedereen houdt zich buiten op het dakterras van de schoolkantine op. 1 Indonesische dame heeft voorgezongen in de klas en moest dat nu ook maar even laten horen. Ze begint heel mooi te zingen maar ik herinner me van de avond ervoor dat de Italiaanse nog mooier zong, dus met een paar andere Italianen sporen we haar aan ook te gaan zingen. De kleine begint me weer te zingen of haar leven er vanaf hangt. Op een gegeven moment komt Anouk voorbij, sorry Carola, maar volgens mij zingt deze dame het beter dan Anouk zelf haha. Onder 1 van haar nummers excuseerde ze zich nog wel even voor haar Engels maar dat was alleen maar hilarisch. Het is ondertussen tegen 12en en de grootste menigte besluit naar Dance-Palace te gaan. Wij lopen nog even langs het Wohnheim want we moeten nog even een paar borden terug brengen en we willen eigenlijk eerst naar de Irish Pub. Op onze terugweg maken Gerard en ik, in achtervolging van enkele dames een aangepaste route door een enorm donker bos. 1 van de dames glijdt uit in de modder, Oke Han liep voorop dus kreeg al snel de schuld ervan haha. Eenmaal thuis aangekomen drinken Lianne, Tanja, Caroline, Tanja en Margo (de dame die in de modder was gevallen) nog even een drankje bij mij. De flesjes Wodka en Beerenburg van mijn afscheidsfeestje komen hiervoor mooi van pas. Ik had voor een drankspelletje dat we in de eerst zouden spelen nog een fles kruidenbitter gehaald dus ik had genoeg in huis voor deze dames, ja het waren alleen nog maar dames want Gerard was al naar Dance-Palace vertrokken met Marnick en Herman. Volgens mij probeerden deze dames me te intimideren want ze begonnen in eens wel heel stoer te praten. Maargoed, er is niet veel waar ik nog van op kijk haha. Tanja (The Boss alias Muttie) belt tegen 1 uur een taxi en we besluiten maar direct naar Dance-Palace te vertrekken en de Irish Pub over te slaan. Als we in Dance-Palace aankomen zitten Gerard, Herman en Marnick rustig aan een tafeltje in de R&B zaal haha. Ik besluit de dansvloer maar op te zoeken want daar ben ik wel voor in. Natuurlijk staan de Brazilianen en overige gasten van onze school er ook. Na een tijdje vertrekken we richting de zaal waar meer hardstyle gedraait wordt. Hier maken we met een behoorlijk grote groep er 1 groot feest van. Deze kleine dansvloer is bijna alleen maar voor ons. Maargoed, wat ik al meldde, de Brazilianen waren er dus moest er ook weer Tequilla gedronken worden. Enkele plaatjes van dames waarmee we staan te dansen drinken er 1 met ons mee. Altijd goed natuurlijk! Tegen een uurtje of 3 komt Muttie me halen. Ik moet mee naar de 80´s zaal. Natuurlijk, alles wat moet, moet gebeuren dus ik volg maar. Daar showt Tanja even haar drankkennis. Ze werkt zelf al jaren in een bar en weet wel enkele fijne mixjes. De beste was Jägermeister met Malibu en Ananassap. Het moest alleen wel geschut worden maar daar had ik dan wel een oplossing voor. 2 glazen op elkaar en gooien maar. Deze apparaten glijden je keel in, ik vraag me af waar deze avond gaat eindigen maargoed, ik ben ik vertrouwd gezelschap dus no-problem. Als werkelijk het licht aangaat, ik vermoed dat het tegen een uurtje of half 5 is gaan we richting uitgang. Daar komen we onze rapneger, die overigens die avond op het balkon ook nog een stukje had gerapt tegen. Hij was helemaal door het dolle. Zijn sleutels waren weg. Oke, weer wat weg, weer zoeken. Natuurlijk besluiten we al snel het zoeken te staken. Gegevens achter laten en op huis aan. De taxi-chauffeur is de vriend van onze Italiaanse zangeres, het is een klein wereldje. Bij het wohnheim aangekomen begint JR weer naar zijn sleutels te zoeken. Wij vermoeden allemaal dat hij ze gewoon niet mee had, zo chaotisch is hij wel dus ik neem maar even een kijkje in zijn huis. In de keuken is niets te vinden, als ik richting zijn kamer loop komt hij net binnen en wijs ik hem erop dat zijn deur open is. Wat blijkt, Herman, zijn huisgenoot, had de sleutels gevonden en ze maar op zijn bed gegooid. Niets aan de hand dus. Hij gaat dolblij als een kind slapen. En wij? Ja hoor, de dames hebben nog niet genoeg gehad, weer een borrel drinken bij Han. De flessen komen weer op tafel en iedereen ligt uitgeput op de bank haar drankje naar binnen te werken. Ik heb me maar even een 2 flesjes wodka door elkaar gegooit en werk die nog even achter mijn kiezen. Ondertussen taaien alle dames af behalve Tanja, terwijl het buiten al licht wordt liggen wij nog wat te drinken. Tegen half 9!!!! in de ochtend, ja de zon staat ondertussen al hoog aan de hemel ontwaken we een beetje en gaat ze richting huis, er moeten geen dingen gebeuren waar we spijt van krijgen zegt ze nog even haha, ik vind het allemaal prima want ben moe genoeg en ga mijn bed maar in, slapen!

Zaterdag: Tegen een uurtje of half 2 komen Gerard en Herman in mijn kamer. Ze komen polshoogte nemen, ik ben best lam, hun gaan boodschappen doen, ondertussen douche ik me maar even en bel ik met het thuisfront. Als de heren terugkomen van de winkel gaan we naar het strand. Het is even zoeken maarja dan hebben we toch eindelijk het strand gevonden. We lopen het op en weten niet hoe snel we ons moeten omdraaien en weglopen. Jezus!! Het is een naaktstrand. Ja dat hadden ze ook wel verteld maar als je daar dan zo niets vermoedend loopt schrik je je dood joh. We besluiten iets verder te lopen maar er is niets anders in de buurt. Oke, er liggen ook wel geklede mensen dus besluiten wij ons er ook maar neer te leggen. Gerard kan het werkelijk niet aan, hij gaat te keer en schreeuwt een beetje. We besluiten het water maar in te gaan maar dit kiezelstrand loopt niet echt fijn en het water is ook nog eens enorm koud. Oke, dan maar weer in de zon liggen. Naast ons arriveren enkele Brazilianen en ja hoor deze trekken ook zo de broek uit, volgens mij staan we best op onze neus te kijken maargoed het zal allemaal wel. (dit moet ik plaatsen van de rest van de jongens) Ondertussen komt er een moeder met haar kind op de schouder uit het koude water lopen. Laat ik het zo maar zeggen: Het kind zocht even een andere radiozender op. Het was in ieder geval best hilarisch.
Vanavond een goeie maaltijd gehad en daarna internetten. Wat er vanavond weer gaat gebeuren weet ik niet maar ik ben aardig moe dus ik vermoed dat er niet veel meer zal gebeuren, maar ik sluit natuurlijk een klein feestje niet uit!

Gegroet!