Toedeledokie!

Met deze uitspraak werpt Jos van Debiteuren Crediteuren ieder begin van de werkdag zijn meegekregen fruit in de prullebak. Aangezien ik deze week een dvd vol met afleveringen van Debiteuren Crediteuren heb gekeken kwam deze opmerking als eerste in me op als titel voor mijn verhaal van een op school gebied rustige week. Neemt niet weg dat de woonsamenstelling deze week zeer wisselend was maar daar lees je in de loop van het verhaal wel meer over.
Zondagavond had ik mijn vorige verhaal geplaatst en daarna hebben we thuis nog een beetje Duits voetbal gekeken. Maandagochtend hadden we les van het afdelingshoofd. Dhr. Kremser. Hij had wel een interessante les. Hij gaf de introductie van ons nieuwe vak dat het 2e deel van dit semester de rode draad van onze studie zal zijn. Bussines Plan Development. Vlak achter hem aan komt de eerste professor al opdraven. Deze uit Griekenland afkomstige man met een rokersstem weet ons geen van allen echt te boeien. Hij geeft ook nog eens op bijna iedere vraag zelf de antwoorden. Tegen 12 uur zijn we alweer vrij. We blijven nog een beetje op school hangen om te internetten en te niksen. Tegen een uurtje of 2 ben ik thuis en begin ik maar eens te bellen met mijn stagebedrijf. Meerdere malen geprobeerd maar telkens voicemail. Oke, dan spreek ik die maar een keer in met enige uitleg waarom ik steeds probeer te bellen. Ik geef aan dat ik hem in de loop van de dag en anders de loop van de week nog wel een paar keer probeer te bellen. Zo gezegt zo gedaan, op maandag niet meer te pakken gekregen. Ik gooi de potten en pannen op het vuur om een verantwoorde maaltijd te creeren. Ook slinger ik de wasmachine een paar keer aan. Dat moet allemaal gebeuren want Gerard gaat de band deze week verlaten en dan moeten wij onze waskoning missen dus moeten we zelf ook maar even leren wassen. Na het eten kijken we de dvd van de Dukes of Hazzard haha, wat een chaos, mooi aan deze film is wel dat Jessica Simson er in speelt. Helaas is de film niet helemaal goed gecopieerd waardoor we halverwege de film over moeten schakelen naar de tv. We zitten weer saaie tv kijken, maar eigenlijk vermaken we ons altijd wel prima. We ouwehoeren een beetje slap. Onder het motto: “een koekje gaat er altijd wel in” en “een worstje daarentegen ook wel natuurlijk”. Deze opmerkingen maakt Gerard geregeld als de vraag of iemand honger heeft voorbij komt. Ik was overigens nog vergeten te vermelden in het vorige verhaal dat Gerard ons zondag verraste met de opmerking, uhhh jongens, ik denk dat de koekjes ook bijna op zijn? Welke koekjes vroegen Tobias en ik ons af. Nou met boodschappen doen gooit Gerard altijd 3 pak koekjes in de winkelkar en eigenlijk zien wij er nooit iets van terug aangezien Gerard ze altijd zelf opeet. Nu was dit wederom het geval geweest want hij had de koekjes die op zaterdag in waren geslagen dezelfde avond al even opgegeten haha. Natuurlijk kunnen wij er dan wel weer om lachen als hij het pak te voorschijn haalt en er blijkt er nog 1 in te zitten. Wie moet deze hebben? Je raad het al, Gerard geniet ook van het laatste koekje. Als we zulke verhalen ons weer herinneren zorgt dit weer voor de nodige hilariteit. Gerard, wat een piloot is het ook, maar deze stand-up-comedian gaat ons deze week dus verlaten. Als we weer genoeg hebben gelachen gaan we tegen half 1 onder de wol. Dinsdag: Ik probeer nu in de ochtend het stagebedrijf maar eens te bereiken. Na enkele keren van: “Dit is de voicemail van....” heb ik dan toch beet. De betreffende man die ik moest spreken stond op een beurs en was daarom niet echt best bereikbaar. Hij had mijn voicemail bericht wel gehoord en zei me dat ik de volgende dag maar even moest bellen zodat we een afspraak konden maken om het bedrijf te komen bezichtigen en om eens even over een opdracht te spreken. Ik maak hem direct maar even duidelijk dat een afspraak maken dit jaar niet bepaald meer tot de mogelijkheden hoort. In het buitenland? Zo jij hebt het mooi voor elkaar. Stuur maar een email, werken we het via de mail wel verder af. Prima! Zo gezegt, zo gedaan. Dezelfde middag gaat mijn cv met een begeleidend schrijven richting Zwolle. Nu maar even afwachten wanneer ik reactie kan verwachten. ’s Middags hebben we les op school. Het is allemaal best simpel, maar dat mag natuurlijk ook wel een keer haha. Ook krijgen we onze eerste cijfers te zien. Nou pa en ma, ga er maar even bij zitten als jullie dit lezen want de cijfers die ik hier haal heb ik sinds de basisschool niet meer gehaald haha. Nee lichtelijk overdreven maar er staat wel een 9,1 een 8,6 en een meer voorkomende 5,9 op mijn cijferlijst. Koekoek, heb ik dat, gelukkig, is alle inzet niet voor niets geweest hier en hebben we ook een idee wat ze hier van ons verlangen. Tobias die overigens zelfs nog iets beter had gescoord kwam op 22 punten uit totaal, ik op 20 waar de beste op 24 zat dus we doen het lekker hier! Zo doorgaan zou ik bijna tegen mezelf zeggen. Nadat we de cijfers hebben bekeken begint de volgende les ook alweer. Duits. Hier heb ik al weken naar uitgekeken want mijn 2 LKW fahrende huisgenoten houden hun presentatie en ja je raad het al, het gaat over de LKW. Mijn verwachtingen ten spijt. Het wordt een hele serieuze en nette presentatie. Ik had eigenlijk meer gehoopt op een presentatie waarin mij de tranen over de wangen zouden lopen maargoed. Ze hebben het weer netjes verteld! Ik had willen filmen maar dat was me door de heren strikt verboden! Hierna gaan we weer het spel doen dat we iedere les met Duits doen. Een stapel kaartjes en een zandloper. Je moet een minuut praten en daarna moet de volgende een kaartje trekken en de afbeelding of spreuk op het kaartje in het verhaal verwerken. We zaten toevallig met de 5 uit Emmen bij elkaar en het verhaal werd er 1 waarvan me de tranen over de wangen liepen. Dus als nog haha. Han mocht beginnen en kreeg het kaartje met “2 mensen toevoegen aan het verhaal” Dus begon ik met mijn beide buren. Gerard links van me en rechts van me, in een andere groep acterend zat Marta uit Polen. Hierna voegden Tobias, Herman en Marnick nog iets uit eigen keuze en naar eigen idee aan het verhaal toe dat door Gerard later weer werd ontzenuwd. Maar toen ik daarna het kaartje trok met een afbeelding van een fluit erop ging het verhaal over Gerard en Marta in een stroomversnelling. We hebben zo gelachen dat de andere groepen achterom zaten te kijken wat die gekke Nederlanders nu weer hadden. Hierna volgenden verhalen over het Hooi-obergeschoss (de hooizolder) en nog meer onzin. Gerard moet het ook altijd lijden. Hij was het na een tijdje ook meer dan zat en nam de zandloper ter hand om ons verhaal te kunnen aanpassen. Hierna was de les afgelopen. Tobias heeft thuis weer voor een verantwoorde maaltijd gezorgd. Daarna kijken we de DFB Pokal en tegen 12 uur gaat het licht weer uit aan de Beckenhag 22.
Woensdag: Ik kom veel te laat uit bed maar tot mijn schrik ligt de rest ook nog te ronken. Morguh! Wakker worden! We komen nog net op tijd aan op school waar we les hebben van Frau Chen. Beoordeling van het thema. Ja dank u de koekoek, ik zal zeker iets negatiefs gaan zeggen terwijl Frau Chen ons nog moet beoordelen. Ook ik leer van mijn fouten, zulke dingen nemen ze je nooit in dank af en dat komt altijd op je eigen bordje terecht dus houden wij slim onze mond al was er ook niet veel te klagen maar toch. Wel is het oersaai! Na de les vertrekt Gerard met Roderick en een Marokkaanse klasgenoot die zijn neef in Nederland gaat bezoeken naar Nederland. Gerard zijn ouders zouden deze week langskomen maar zijn zusje had ziekte van Pfeiffer gekregen en daarom ging het bezoek niet door. Tobias en ik gaan ondertussen op jacht naar het boek dat we nodig zijn voor het vak. Niet echt te krijgen in de buurt en moet besteld worden zijn de antwoorden die we krijgen. Ja ik weet het, wij studeren logistiek, mooi op tijd om op zoek te gaan naar een boek maarja in Emmen koop je veel te vaak een boek dat je nooit gebruikt dus hebben we eerst maar even geinformeerd of we het boek echt gingen gebruiken. Dat is wel het geval. Nou, waarschijnlijk wordt het kopieren maarja, daar wordt de informatie niet minder van. Tegen 12 uur eten we een broodje op de markt. Ongekend wat ze daar verkopen. In Nederland mag je zulk spul echt niet meer verkopen. Oude rommel. Ländle producten noemen ze het hier. Wij overwegen ook om volgende week met een krat met rotte appels uit onze tuin op de markt te gaan staan. We zitten hierna op school nog even op internet en daarna vertrekken we naar huis want we moeten boodschappen doen. We spelen deze dag ook nog even postbode want de postbode van Dornbirn had het waarschijnlijk niet meer zo naar zijn zin want er lag allemaal post op straat. Deze hebben wij als eerlijke en betrouwbare kereltjes maar even bezorgt. Ook strijken we een beetje en ruimen we de boel een beetje op. Dit alles om een goede indruk achter te laten bij de Familie van Rees haha. Deze komen overigens met prachtige pakketjes. De nodige vakbladen en 2 thuistapjes grolsch zitten onderandere in het pakket. Is dat even een welkome verrassing. Tobias gaat met de familie uit eten, ik mag wel mee maar laat ze de eerste avond maar even alleen gaan. Wij zitten al genoeg weken bij elkaar op de lip. Ik knal even een pastaatje in elkaar en dat was ook meer dan prima te doen. Ik kijk een beetje tv in een huis dat in eens voor mij alleen is. De duitse tv word ook niet leuk als je er alleen naar kijkt, het ligt dus niet aan ons, maar gewoon aan de programmering. Ik slinger Tobias zijn computer aan en kijk de dvd van Jiskefet welke ook meegebracht was. Haha ik vind dat echt wel humor. Debiteuren, Crediteuren. Ongekend. Zit ik daar een beetje in mijn eentje te lachen. Zo kom ik de avond prima door. Koppie thee erbij en Jaja! Gerard is er niet dus pak ik maar even een koekje erbij want zoals jullie ondertussen wel weten: Een koekje gaat er altijd wel in. Daarna was ik mijn zelf gemaakte chaos maar even af. Tegen half 11 komt Tobias thuis, niet veel later gaan we ook plat. Donderdag: Ik slaap lekker lang uit, al krijg ik steeds vaker oorlog met mijn bed. Ik pas er toch niet helemaal in en dat hou je wel een tijdje vol maar het begint me nu toch wel op te breken. Tobias gaat met zijn pa en ma op pad en ik ga naar school. Beetje internetten en mail checken. Dat mail checken gaat als ik pech heb binnenkort lastig worden want onze school heeft het geweldige idee dat mijn wachtwoord aangepast moet worden. Helaas is dat niet mogelijk vanuit het buitenland want dat kan alleen achter een pc bij ons op school gedaan worden. Nu heb ik wel direct een mail gestuurd toen de countdown inging maar daar reageert men in Emmen gewoon niet op. Ook heb ik ondertussen meerdere andere mensen benaderd maar het is natuurlijk herfstvakantie en dan is er niemand bereikbaar. Lekkere timing met dat veranderen van het wachtwoord hebben ze. Maandag is het afgelopen dus vanaf dan kan ik mijn mail niet meer checken. Nu ik hier in Dornbirn heb gezien hoe ze hier een school aansturen heb ik werkelijk geen goed woord meer over voor mijn school in Emmen, en dat nog wel als 1 van de 3 promotiestudenten van onze school zijnde. Deze functie moet ik ook maar naast me neer gaan leggen want ik sta sinds ik heb gezien hoe het kan en gedaan wordt in Dornbirn niet meer achter het product HD Emmen. Ik leefde altijd met het vermoeden, ach het zal bij een andere school vast niet beter zijn, nou het tegendeel is me bewezen. Als laatste kans stuur ik mijn mentor op haar prive mail een bericht. Hierna ga ik naar huis waar we even later met de familie van Rees vertrekken om uit eten te gaan. Dat smaakte prima, al was niet iedereen even te spreken over zijn of haar gerecht haha. De mensen die er bij waren weten wel wat hiermee bedoelt wordt. We drinken bij ons thuis nog even een drankje met de familie van Rees. Tobias stelt zijn 2 broertje die mee zijn nog even onze laatst gearriveerde studente Natasha voor en daarna vertrekken Tobias en ik richting Mr. John’s. Er is weinig te beleven dus tegen half 2 gaan we al plat. Vrijdag: Tobias gaat al op tijd met zijn familie op pad. De kleinste muiter uit het gezin van Rees opent mijn slaapkamerdeur ook nog wel even maar er wordt al snel ingegrepen door andere gezinsleden haha. Als de familie er vandoor is ga ik mijn nest ook maar uit. Ik neem even een uitgebreid bad en daarna strijk ik nog wat. Ook rommel ik het huis nog op en slinger ik de wasmachine nog even aan. Achja, ik heb toch tijd zat dus waarom ook niet. Ik fiets later naar school om wat te internetten. Als ik honger krijg fiets ik op huis aan waar Tobias ook net is gearriveerd met zijn familie. Joran wil blijven slapen bij ons dus verlaat de familie zonder hem de beckenhag. Ik eet ondertussen even snel een eintopfje en laat de gebroeders mooi alleen. Ik ga naar school. Nog beetje internetten en niksen op school. Het is deze week rustig op school. Veel mensen zijn hem gesmeert naar Parijs en Praag maar die steden heb ik alwel gezien dus niet echt behoefte om mee te gaan. Ook financieel niet echt haalbaar om elke keer weg te gaan. Na een avondje op internet rondhangen en mail checken. Ik wacht nog steeds vol spanning op reactie van mijn stagebedrijf al had hij aan de telefoon al aangegeven dat het goed zou komen. De reactie blijft uit en ik smeer hem rond middernacht maar weer richting huis. De volgende dag staat de familie van Rees ook weer om 10 uur op de stoep dus rond 9 uur verlaat ik mijn bedstee maar. Tobias gaat onder het toezient oog van de overige familieleden voetballen met zijn broertjes. Ik ga met de vader van Tobias over tot de orde van de dag. Hij gaat tanken en ik ga even boodschappen doen. Weer thuis met de boodschappen hebben de voetballers het alweer opgegeven. Tante Jeanet gaat Tobias even knippen op het balkon. Hierna word ik gevraagd of ik ook geknipt wil worden. Achja waarom niet. Als we dan toch een kapster in ons midden hebben die haar kapperstas mee heeft wil ik daar best even voor stil gaan zitten. Ondanks mijn titel laatst: “Ik word kapper!” Zou ik het zelf niet beter kunnen. Ondertussen wast moeder van Rees onze afwas af. Hierna fiets ik weer naar school. Ondanks de vrije dagen zit ik iedere dag toch nog wel veel op school. Helaas staat er nog steeds geen informatie op het schoolsysteem over onze les van maandag. Dat schiet niet echt op natuurlijk zo. Niet dat ik het erg vind dat we niets hoeven voor te bereiden maar ik kan aan mijn 3 cijfers zien dat de vakken waar je voor voorbereid en die interessant zijn hogere cijfers haalt dan voor de andere. Van de 3 cijfers had ik de 5,9 voor het vak van Parment. Bij deze man heb ik niet 1 aantekening gemaakt. Ook vond ik zijn les niet interessant. Ik denk dat dat wel iets zegt. Hierna fiets ik weer naar huis. Thuis kijk ik weer Jiskefet alleen is het dit keer niet Debiteuren, Crediteuren maar De Lullo’s. Ongekend wat een chaos. Net zo lachen weer. Hierna komt Tobias thuis en zegt dat we eventjes later weer uit eten gaan. Het is Samstag en dat betekend bij vele restaurants Ruhetag. Jaja, ze maken zich hier niet zo druk, ze doen de deuren gewoon dicht. Toch vinden we een prima restaurantje waar we weer heerlijk eten. Hierna gaan we naar Tivoli. Mooi Iers kroegje waar Tobias en ik 1 keer eerder waren geweest. Na een drankje verlaat de familie van Rees de kroeg. Ik zwaai ze uit en Tobias neemt netjes buiten afscheid. Tobias en ik blijven zitten in Tivoli waar ze op mijn verzoek U2 draaien. Jaja, er knallen even een paar fijne kneiters door de boxen want de eigenaar komt al snel met me babbelen want hij is ook U2 fan. Hier gaan we vaker heen haha. Tegen 2 uur krijgen we nog een drankje als afsluiter en dan gaan we weer op huis aan. We lopen nog langs Tom maar deze is uitverkocht. Dus vanavond niet Eine mit Alles haha. Is ook wel goed voor me. Tegen half 3 gaan we plat maar gelukkig is het dan eigenlijk nog maar half 2 dus we liggen er vroeg in. Zondag: Gerard komt vanavond weer dus moeten we alles wel even netjes aan kant maken want dat was het ook toen hij wegging. We stofzuigen, wassen en poetsen een beetje en alles ziet er weer strak uit. Ik kook vanavond. Maak weer mijn favoriete varkenshaasje met een heerlijk zelf gemaakt sausje. Beetje spinazie erbij en Spatzle. Smaakt weer prima!! Hierna even afwassen. Tobias is niet echt een held in het afwassen waardoor er meer etensresten in mijn theedoek verdwijnen dan in het afwaswater haha. Hierna even naar school. Mail checken. Ik heb enkele belangrijke mailadressen opgeslagen. Ik wacht wel af wat er gebeurt morgen. Mocht ik mijn mailaccount niet meer kunnen bereiken kunnen ze in Emmen er op wachten dat ze de baard eraf krijgen. En niet gewoon een lulligventje van systeembeheer, nee dat halve werk heb je niets aan. Ik heb de mailadressen van de directeuren even opgeslagen en zal ze dit voorval wel even voor de voeten gooien. Wat nu als mijn stagebedrijf een mail stuurt? Hoe los ik dat dan op? Zeg het maar. Hopelijk wordt het een net mailtje want ik weet wel weer dat ik uiteindelijk weer aan het kortste eind trek maarja, dit lijkt natuurlijk ook weer helemaal nergens op! Ik zie me nog zo staan op de beursen in Utrecht en Groningen: “Neeeeee, de Hogeschool Drenthe, prachtige school!” Helaas zijn dat ook weer beelden uit het verleden! Gegroet!